تحلیل عوامل موثر در تغییر سبک زندگی مسکونی در قلمرو جغرافیای رفتاری و ساختاری کلان شهر تبریز

سبک زندگی مسکونی خانوارها در گذار از مرحله سنتی به مدرن دگرگون شده و بشر سبک‌های مسکونی جدیدی را تجربه می‌کند. امروزه مساکن شهری در معرض بزرگ ترین تغییرات سبک زندگی قرار گرفته‌اند. تغییراتی که فرصت جامعه‌پذیری، انتخاب، پایداری زیستی– محیطی و انطباق با ویژگی‌های کالبدی را فراهم نمی‌سازد. تغییر در سبک زندگی مسکونی در ساختار کلان‌شهر تبریز منجر به دگرگونی در الگوی سکونت شهری شده و باعث به وجود آمدن مساکنی متفاوت از گذشته شده و مسکن تبدیل به کالایی برای نمود تمایز طبقاتی بین خانوارها و الگویی کاملاً سودمحور و نفع طلبانه به خود گرفته است. پژوهش حاضر درصدد است با رویکرد جغرافیای رفتاری و ساختاری به شناسایی و تحلیل عوامل موثر در تغییر سبک زندگی مسکونی در کلان‌شهر تبریز بپردازد. نوع تحقیق کاربردی، روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و در روش گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی با ابزار پرسشنامه استفاده شده است. تعداد پرسشنامه یا حجم نمونه برابر 384 خانوار بوده است. در پژوهش حاضر، در تعیین مولفه‌های سبک زندگی مسکونی از تحلیل عاملی و نرم‌افزار 22 spss  استفاده شده است. روایی پرسشنامه بر اساس اعتبار صوری و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ، 0.89 به دست آمده است. تجزیه ‌و تحلیل در این پژوهش مبتنی بر روش الگویابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار لیزرل بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که، عامل اقتصادی با حدود 0.83 بیشترین اثرگذاری را در ساکنین به ‌عنوان عامل فعال تصمیم‌گیرنده برای سبک زندگی مسکونی و تغییر آن دارد. همچنین در ارزیابی نیکویی برازش مدل عوامل رفاهی، محیطی، اقتصادی و اجتماعی با تغییر در سبک زندگی مسکونی رابطه مثبت و معنادار دارد. در نهایت، شکل‌گیری جامعه مصرفی، ترجیح اصل سود و ایجاد جامعه مبادله‌ای به همراه فضاهای طبیعی مصنوع عمده‌ترین اثرات تغییر سبک زندگی مسکونی ‌است.