سنتز مشتقات 1و3 دی‌تین با استفاده از حلال اتکتیک سبز گلیسرول:پتاسیم‌کربنات و بررسی فعالیت ضد باکتریایی علیه سویه‌های باکتریایی مشترک بین آبزیان و انسان

ارائه روش‌های نوین و سبز و پیدا کردن حلال‌های دوستدار محیط زیست در سنتز ترکیبات آلی بسیار حائز اهمیت است. در این تحقیق سنتز مشتقات 1و3دی تین با استفاده از حلال اتکتیک گلیسرول:پتاسیم کربنات مورد بررسی قرار گرفت و علاوه بر این اثرات ضدباکتریایی ترکیبات سنتز شده برعلیه سویه های باکتریایی آبزیان بر مبنای قطرهاله عدم رشد (izd)، حداقل غلظت مهارکنندگی (mic) و حداقل غلظت کشندگی (mbc) مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصله مشخص گردید که می توان از گلیسرول:پتاسیم کربنات بعنوان حلال سبز و مناسب در سنتز ترکیبات 1و3دی تین استفاده نمود و نتایج بررسی فعالیت های ضدباکتریایی علیه سویه های آبزیان نیز مشخص نمود که این ترکیبات به خصوص مشتق f5 قابلیت مهار دو سویه باکتریایی با نام های ادوارد سیلا تاردا و لاکتوکوکوس گارویه به ترتیب با غلظت های 64 و 8 میکروگرم بر میلی لیتر را دارد. علاوه بر این بین ساختار مشتقات و فعالیت ضدباکتریایی رابطه مشخصی مشاهده گردید.

Synthesis of [1,3] dithiine derivatives using glycerol:potassium carbonate as green, deep eutectic solvent and evaluation of antibacterial activity against against common bacterial strains between aquatic and human

Introducing new and green methods and finding environmentally friendly solvents in the synthesis of organic compounds is very important. In this study, the synthesis of [1,3] dithiine derivatives using the glycerol: potassium carbonate as deep eutectic solvent was investigated, in addition, the antibacterial effects of the synthesized compounds against two bacterial strains named Edwardsiella tarda and Lactococcus garvieae according to the CLSI standard using microdilution broth base on inhibition zone diameter (IZD), minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) were tested. The results showed that glycerol: potassium carbonate could be used as a green solvent in the synthesis of [1,3] dithiine derivatives and the results of antibacterial activities against study also showed that these compounds, especially f5, were capable of inhibiting Edwardsiella tarda and Lactococcus garvieae at concentrations of 64 and 8 μg / ml, respectively. In addition, it was demonstrated that there was a clear relationship between the structure of the derivatives and the antibacterial activity, with the highest effect being on the chlorinecontaining compounds, followed by chlorine, bromine, and nitrogen.