حذف یون مس (ii) از محلول‌های آبی توسط نانو کامپوزیت tio2/bentonite اصلاح‌شده با پلیمرهای آلی

به‌منظور بررسی اثر پلیمرهای پکتین و دکستران بر روی ظرفیت جذب نانو جاذب tio2/bentonite، دو نانو کامپوزیت tio2/pectin/bentonite و tio2/dextran/bentonite به روش سلژل ساخته شد. بررسی آن‌ها توسط اسپکتروسکوپی ft-ir تائید کننده ریزساختار مورد انتظار و نتایج xrd تائید کننده تشکیل فاز بلورین آناتاز تیتانیا و همچنین ساختار بلوری بنتونیت بود. تصاویر fesem تشکیل نانو ذرات tio2 را نشان داد. از این دو نانو کامپوزیت برای حذف یون مس (ii) از آب استفاده و عوامل موثر بر حذف بررسی و بهینه‌سازی شدند که برای هر دو نانو کامپوزیت بیشینه حذف در 7=ph، مقدار جاذب 0.04 گرم و دما c°25 است؛ اما زمان تماس برای دو نانو کامپوزیت tio2/pectin/bentonite و tio2/dextran/bentonite به ترتیب برابر 20 و 30 دقیقه و ظرفیت جذب برابر 40.16 و 22.12 به دست آمد. بررسی اثر یون‌های مزاحم هیچ تاثیر قابل‌ملاحظه‌ای روی راندمان حذف نداشت. نتایج نشان داد که جذب سطحی cu2+ توسط نانو کامپوزیت‌های tio2/pectin/bentonite و tio2/dextran/bentonite از ایزوترم‌های لانگمویر و فروندلیش تبعیت می‌کنند.