روند کمی گسترش آموزش مهندسی در ایران و چالش های ارتقای کیفیت آن

امروزه نظام آموزش عالی به طور اعم و آموزش مهندسی به طور اخص، نقش به سزایی در توسعه پایدار کشورها ایفا می‏نمایند. از طرف دیگر، تولید و توسعه فناوری‏ های مختلف، شرایط جدیدی را برای نظام‏ های آموزش مهندسی به وجود آورده است و اهمیت آن را دو چندان کرده است. به عبارت دیگر آموزش مهندسی باید مهندسانی تربیت کند که بتوانند با توجه به توسعه پایدار، راه ‏حل‏های اثربخشی برای برآوردن نیازهای جامعه و انطباق با روندها و ابزارهای جدید فناورانه طرح کنند. از این رو در کنار رشد کمی، ارتقای کیفیت آموزش مهندسی مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، هر چند نظام آموزش مهندسی ایران در سال‏ های اخیر از رشد فزاینده‏ای برخوردار شده است ولی کیفیت آن، با چالش ‏های تاکید بیش از اندازه برنامه‏ های درسی بر دانش نظری، عدم تطابق مهارت‏ ها دانش آموختگان با نیازهای بازار کار، کم‏توانی دانش ‏آموختگان در مهارت ‏های کارآفرینی و مشکل اشتغال فارغ التحصیلان، روبه ‏رو بوده است. با توجه به نکات یادشده، در این مقاله ضمن بررسی روند کمی دانشجویان نظام آموزش مهندسی، چالش ‏ها و چگونگی ارتقای کیفیت آن مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. همچنین به نقش آرمانی موسسه ارزشیابی آموزش مهندسی ایران و وضعیت موجود آن پرداخته شده است. سرانجام پیشنهادهایی برای بهبود کیفیت عرضه گردیده است.

quantitative development of engineering education in iran and the challenge of improving its quality

today, higher education systems in general and engineering education in particular play a significant role in the sustainable development of countries. on the other hand, the production and development of different technologies has created new conditions for engineering education systems and has doubled its importance. in other words, engineering education should train engineers who can design effective solutions to meet the needs of society and adapt to new technological trends and tools, considering sustainable development. therefore, along with the quantitative growth, the improvement of the quality of engineering education has been considered. in this regard, although iran’s engineering education system has enjoyed increasing growth in recent years, its quality is challenged by overemphasis of the curriculum on theoretical knowledge, the mismatch of skills of the graduates with the needs of the labor market.  then, as graduates lack entrepreneurship skills their unemployment causes problems.   based on the above, this article, while examining the quantitative expansion of students in the engineering education system, analyzes challenges and the need to strengthen monitoring and assessment process to improve its quality. then, the current situation and ideal role of iranian institute for accreditation of engineering education are discussed.