رابطه تعاملات آموزشی و رضایت تحصیلی با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان

برخورداری از توانمندی پژوهشی یکی از اساسی‌ترین موضوعات موردنیاز دانشجویان در مقاطع تحصیلات تکمیلی است. می‌توان عنوان کرد که خودکارآمدی، ارتباطی ناگسستنی با توانمندی پژوهشی دارد. در بسیاری از دانشجویان عدم باور به کارآمدی، خود موجبات ناتوانی پژوهشی را به وجود آورده است. پس از آن جایی‌که خودکارآمدی پژوهشی می‌تواند در عملکرد پژوهشی دانشجویان تاثیرگذار باشد، بررسی عوامل مرتبط با آن امری ضروری است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تعاملات آموزشی و رضایت تحصیلی با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان صورت گرفته است. جامعه پژوهش، دانشجویان تحصیلات تکمیلی کلیه دانشکده‌های رشته‌های علوم پایه و فنی مهندسی دانشگاه تبریز است. با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای به شیوه متناسب با حجم جامعه 335 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌های پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های معیار تعاملات آموزشی، رضایت از تحصیل و خودکارآمدی پژوهشی است. پایایی پرسش‌نامه‌های پژوهش بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/89، 0/86 و 0/93 به دست آمد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری داده‌ها، توصیفی و از نوع همبستگی می‌باشد. یافته‌های پژوهش نشان داد که بین تعامل دانشجو - دانشجو، تعامل دانشجو - استاد و تعامل دانشجو محتوی، همچنین امکانات آموزشی، برنامه درسی، تدریس و یادگیری، فضا و جو دانشگاه، امکانات اداری و سیاست‌ها و رویه‌ها با خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان ارتباط مثبت معنی‌دار وجود دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که تعاملات بین‌فردی دانشجویان و اساتید با آنان و سیاست‌های آموزشی اتخاذشده در محیط‌های دانشجویی به مثابه عامل مهمی در خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان نقش‌آفرینی می‌کنند. از این رو پیشنهاد می‌شود مسئولان و اساتید بخشی از فعالیت‌های آموزشی دانشگاه‌ها را به افزایش تعاملات مثبت آموزشی و تهیه و تنظیم سیاست‌های مطلوب اختصاص دهند تا در این مسیر بتوان در جهت ارتقای خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان گام مهمی برداشته شود.

The Relationship between Educational Interaction and Academic Satisfactionwith Student SelfEfficacy

The aim of this study was to investigate the relationship between educational interactions and academic satisfaction with students’ research selfefficacy. The research population is graduate students of all faculties of basic and engineering sciences of University of Tabriz. Using stratified sampling method in a manner commensurate with the size of the population, 335 people were selected as the sample. Research data collection tools include standard questionnaires of educational interactions (2015), satisfaction with education (2012) and research selfefficacy (2011). The reliability of the research questionnaires based on Cronbach’s alpha coefficient was 0.89, 0.86 and 0.93, respectively. The research method is applied in terms of purpose and based on how the data are collected is a descriptive correlation. Findings show that there is a significant positive relationship between studentstudent interaction, studentteacher interaction and studentcontent interaction, as well as educational facilities, curriculum, teaching and learning, university atmosphere, office facilities and policies and procedures with students’ research selfefficacy. Findings indicate that the components of educational interactions as well as the components of policies and procedures, curriculum, questions, educational facilities, teaching and learning from the variable of academic satisfaction can explain students’ research selfefficacy. it can be concluded that interpersonal interactions between students and professors with them, educational policies adopted in the student environment as an important factor in student research selfefficacy. Therefore, it is suggested that officials and professors dedicate part of the educational activities of universities to increasing positive educational interactions and preparing and setting desirable policies so that an important step can be taken in this direction to improve students’ research selfefficacy.