مسئله انسجام در آموزش معماری بازاندیشی مسئله از طریق مدل«موقعیت رتوریکال»

رشته معماری همواره با مسئله انسجام مواجه بوده است. با تعمق در این مسئله می‌توان آن را در معنای انسجام معرفت‌های متکثر در رشته معماری و همچنین انسجام معرفت‌های نظری در موقعیت عمل شرح داد. این معضل کهن، خود را در برنامه‌ریزی درسی رشته معماری و همچنین در کارگاه‌های طراحی نشان می‌دهد. از طرفی دانش رتوریک در طول تاریخ به‌مثابه هنر تالیف شناخته شده است. در این پژوهش، با رجوع به رتوریک و اتخاذ چهارچوب نظری موقعیت رتوریکال، سعی شده است به روش استدلال منطقی_ روایی طرح موقعیت رتوریکال برای خوانش موقعیت‌های آموزش و طراحی معماری، نشان داده شود. با اتکا به مدل موقعیت رتوریکال، مسئله انسجام در معماری را می‌توان بازاندیشی کرد. بر مبنای این بازاندیشی، می‌توان گفت حل مسئله انسجام، در واقع از طریق فهم درست معنای عمل و در پی آن فهم دقیق رابطه میان نظر و عمل ممکن می‌شود. همچنین تعمق در موقعیت رتوریکال نشان می‌دهد که تالیف، در دیالکتیک نظر و عمل (در موقعیت عمل) و در وجود انسان تحقق می‌یابد. با فهم این مطلب، مفروضات حاکم بر نظام آموزش معماری اصلاح شده است و راهکارهایی عملی نظیر محوریت یافتن کارگاه‌های طراحی و اهمیت تربیت جامع معمار ارائه می‌گردد.

INTEGRATION IN ARCHITECTURE EDUCATION, RETHINKING THE ISSUE BY “RHETORICAL SITUATION” MODEL

Architecture discipline has always faced the integration issue by contemplating on that, which can be explained in the sense of the integration of multiple knowledge in the field of architecture, as well as the integration of theoretical knowledge in the situation of practice. This old dilemma manifests itself in architectural curriculum planning as well as in design studios. On the other hand, “rhetoric” has been known throughout history as an architectonic art. Relying on the theory of rhetorical situation, which is an explanation of the position of the rotor in practice, the problem of integration in architecture can be reconsidered. Based on this reconsideration, it can be declared that the mechanism of integration in rhetorical situation is achieved in the dialectic of theory and practice (in practice situation) and in human self being. By understanding this, the assumptions governing the architectural education system are modified and practical solutions are suggested.