ویژگی های روان‌سنجی مقیاس قابلیت استخدام خودادراکی دانشجو( ساختار عاملی، پایایی و روایی) در دانشجویان ایرانی

هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روانسنجی( ساختار عاملی، پایایی، و روایی) مقیاس قابلیت استخدام خودادراکی دانشجو در میان دانشجویان ایرانی می باشد. این پژوهش بر روی 185 نفر از دانشجویان سال چهارم مقطع کارشناسی رشته فنی دانشگاه اصفهان به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی که از بین دانشکده های فنی دانشگاه اصفهان گزینش شده بودند انجام گرفت. ساختار عاملی مقیاس قابلیت استخدام خودادراکی دانشجو، با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی چهار عامل را به دست داد که 70/53 درصد از واریانس کل را تبیین می کند. به علاوه تحلیل عامل تاییدی مدل ساختار چهار عاملی مقیاس را مورد تایید قرار داد. نتایج همسانی درونی کل مقیاس و عامل های آن همگی در حد قابل قبول بودند. همبستگی بین هر یک از گویه های مقیاس با نمره کل از 51 درصد تا 77 درصد متغیر و همگی معنادار بوده است. ضریب روایی همگرایی از طریق همبستگی بین هر یک از عامل های مقیاس قابلیت استخدام خودادراکی دانشجو با مقیاس قابلیت استخدام برنامه درسی که به لحاظ نظری به آن مرتبط بود، مورد بررسی و تایید قرار گرفت. در مجموع یافته های حاصل از این پژوهش نشان داده است که مقیاس قابلیت استخدام خودادراکی دانشجو در نمونه ایرانی از پایایی و روایی مناسبی برخوردار است و می توان از آن در موسسات آموزش عالی بهره گرفت. همچنین می توان از طریق برنامه های آموزشی مناسب، قابلیت استخدام خودادراکی دانشجویان را ارتقا بخشید.

Psychometric features (factor structure, reliability and validity) of the student selfperceived employability scale in Iranian students

The purpose of this study was to determine the psychometric features (Factor structure, validity and reliability) of the student selfperceived employability scale that have 22 items which developed by Rothwell et al. (2008). This research was performed among 185 senior students of technical field in Isfahan University who selected with cluster sampling method. Exploratory factor analysis released 4 factors which generally explained 70.53% of the total variance. Furthermore confirmatory factor analysis of the structure model showed that fourfactor structure of the questionnaire were significant. The result showed that internal consistency of  the scale and the four factors were acceptable. The correlation of each item with total score was meaningful and ranged from 0.51 to 0.77. Convergent criterion validity coefficient between each of items of student selfperceived employability scale with the curriculum employability scale that was linked theoretically was also significant. Altogether, founding of this study showed that student selfperceived employability scale have an adequate reliability and validity among Iranian samples and can be used as a valid evaluation tool in higher education institutions. It is also possible to promote student selfperceived employability through appropriate educational programs.