تحلیل مواجهه الهیات تومیستی ژیلسون و ماریون با وجودشناسی هیدگر

در این نوشتار رویکرد ژیلسون و ماریون به وجودشناسی هیدگر تحلیل می گردد. در ادامه سعی می شود که علاوه بر بزرگ نمایی کردن جنبه های مختلفی از اندیشه هیدگر که مورد توجه ماریون و ژیلسون قرار گرفته است، آراء این دو متفکر نوتومیست مورد مقایسه قرار گیرد. ماریون به عنوان نوتومیست معاصر تحت تاثیر آرای ژیلسون است. نقطه اتصال این دو متفکر نوتومیست این است که بخشی از دیدگاه های خود را در تقابل با وجودشناسی هیدگر مطرح می کنند. هرچند آنها مواجهه انتقادی با هیدگر دارند ولی در برخی مواضع از او متاثر شده اند. ماریون به پیروی از هیدگر شعار پایان متافیزیک را سر می دهد ولی برخلاف هیدگر معتقد است که آکویناس انتوتئولوژیست نیست. این در حالی است که ژیلسون راه برون رفت از مشکلات مدرنیته را مابعدالطبیعه ای می داند که مبدا و غایت آن فعل محض هستی باشد و از این جهت وجودشناسی آکویناس را اصیل ترین مابعدالطبیعه می انگارد. ماریون به تبعیت از ژیلسون معتقد است که رویکرد ماهوی دنزاسکوتوس و دکارت به وجود، موجب نگرش نهیلیستی در دوره معاصر شده است و برای رفع این مشکل باید به دلالت های تنزیهی که مندرج در آنالوژی آکویناس است، توجه کرد تا زمینه برای تجدید نوعی الهیات سنتی که فارغ از مفاهیم متافیزیکی باشد، فراهم شود.

Analysis the Encounter of Thomistic Theology of Gilson and Marion with Heideggerian Ontology

In this article, we analyze the approach of Gilson and Marion relation to Heidegger. In next step, we try to highlight the various aspects of Heidegger’s thought that is regarded by Gilson and Marion and also compare this two NeoThomistic thinkers’ views. Marion as a contemporary NeoThomist is influenced by Gilson. One nexus point of this two NeoThomistic thinkers is that they present some part of their view in contrast to Heideggerian ontology. Although they have critical encounter with Heidegger but in some aspects are influenced by him. Following of Heidegger, Marion advertise the slogan of the end of metaphysics but unlike Heidegger believes that Aquinas is not OntoTheologist. But Gilson believes that the exit way of the difficulties of modernity is the metaphysics that its offspring and end is the pure act of being, so the ontology of Aquinas is most authentic metaphysics. In following of Gilson. Marion suggests that substantive approach of Descartes and Duns Scotus to Being lead to nihilistic attitude in contemporary era and for troubleshooting must notice to apophatic implications that is included in Analogy of Aquinas, in order that the traditional theology void of any metaphysical concepts will be provided.