جستاری در ساختار روش‌شناسی حکمت اسلامی با تاکید بر ساحت هستی‌شناختی

روش شناسی حکمت اسلامی از جمله مباحث بسیار مهم و تاثیرگذار در فهم و پیشرفت فلسفه اسلامی است. شناخت دقیق روش شناسی حکمت اسلامی، به اصیل بودن و متمایز نشان دادن حکمت اسلامی از دیگر مکاتب فلسفی یاری می رساند؛ این در حالی است که متاسفانه روش شناسی مکاتب موجود در جریان حکمت اسلامی کمتر مورد توجه، خوانش و پژوهش قرار گرفته شده است. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و بهره گیری از رویکردهای تاریخی و منطقی-معرفت شناختی و روش های توصیفی، تعلیلی، تحلیلی و استدلالی؛ درپی پاسخگویی به این مسئله است که ساختار روش شناسی حکمت اسلامی - با تاکید بر ساحت هستی شناختی - چگونه است و از چه اجزائی تشکیل یافته است؟. روش شناسی دانشی فرایندی است که از مراحل مبانی فلسفی، پارادایم ها، استراتژی ها، تکنیک ها، روش ها، رویکردها و رهیافت های  موجود در فلسفه ساخته شده است. پارادایم های حکمت اسلامی عبارتند از مشاء، اشراق، مشائی-اشراقی، یمانی، صدرایی و نوصدرایی و استراتژی های پژوهش فلسفی نیز بر دو بخش بسیط و ترکیبی هستند.

a inquiry on the methodological structure of islamic wisdom with an emphasis on the ontological field

methodology of islamic wisdom is one of the most important and influential topics in the understanding and progress of islamic philosophy. a detailed understanding of islamic wisdom methodology helps to show islamic wisdom to be original and different from other philosophical schools; unfortunately, the methodology of existing schools in the flow of islamic wisdom has received less attention, reading and research. this article using library resources and using historical and logical-epistemological approaches and descriptive, explanatory, analytical and reasoning methods; it seeks to answer this question, what is the methodological structure of islamic wisdom - with an emphasis on the ontological field - and what are its components? scientific methodology is a process that is made from the stages of philosophical foundations, paradigms, strategies, techniques, methods, approaches and attitudes in philosophy. paradigms of islamic wisdom include masha, ishraq, masha’i-ishraqi, yamani, sadrai and neo-sadrai, and the strategies of philosophical research are also divided into two parts, simple and combined.