نفس در مابعدالطبیعه مذموم و ممدوح در اندیشه کانت

یکی از سه رکن تشکیل دهنده‌ تمامی مابعدالطبیعه‌های کلاسیک، نظریه‌ نفس است. کانت در کنار نفس، جهان و خدا را نیز به‌عنوان دیگر ارکان مابعدالطبیعه‌ استعلایی معرفی کرده و نسبت سازوار آن‌ها با یکدیگر را به‌مثابه رئوس «علم فلسفه» در نقد سوم تبیین کرده است. به‌عقیده وی برای نیل به چنین مطلوبی، لازم است هر یک از این سه رکن در چارچوب فلسفه نقدی مورد تحلیل قرار گیرند تا بدین طریق گره‌های تاریخی مابعدالطبیعه‌ سنتی باز شود و فلسفه بتواند همچون دانش‌های متقنی چون ریاضیات و فیزیک حرکت رو به پیشرفت داشته باشد. وی در بخش دیالکتیک استعلایی نقد عقل محض، ذیل قیاسی حملی دعاوی متعاطیان مابعدالطبیعه به خصوص صورتبندی‌هایی که دکارت در آثار خود ارائه کرده را در چهار مغالطه‌ معروف بررسی کرده و چرایی عقیم بودن آن‌ها را نشان داده است. این نوشتار درصدد است علاوه‌بر تقریر رویکرد متعاطیان سنتی مابعدالطبیعه در خلال دو بحث جدی کانت در باب نفس- یکی به‌عنوان شرط شناخت و دیگری به‌عنوان بخشی از مابعدالطبیعه‌ سنتی و مغالطات مضمر در آن- نشان دهد چگونه نفس به عنوان یکی از ارکان «علم فلسفه» و نظام کامل فلسفی در فلسفه‌ نقادی کانت صورتبندی شده و برای این صورتبندی چگونه باید از نفس‌شناسی دکارتی رد شد.

soul in metaphysics condemned and praised in kant’s thought

one of the three constituent elements of all classical metaphysics is the theory of soul. along with the soul, kant also introduced the world and god as other pillars of transcendental metaphysics, and explained their relation to each other as the outlines of the science of philosophy in the third critique. in order to achieve this, he believes that each of these three pillars needs to be analyzed in the context of critical philosophy so that the historical knots of traditional metaphysics can be opened and philosophy can move forward and progress like basic sciences such as mathematics and physics. in the transcendental dialectic of the critique of pure reason, he examines the claims of the metaphysical’s counterfeiters in four well-known fallacies, and shows why they are barren. in addition to describing the approach of traditional metaphysicians during this two kant’s serious discussions of the soul- one as a condition of cognition and the other as part of traditional metaphysics and its implicit fallacies- this paper seeks to show how the soul as one of the pillars of the science of philosophy and the complete philosophical system is formulated in kant’s critical philosophy, and for this formulation how to reject cartesian psychology.