ظهور انسان در صنعت (رهیافتی فلسفی به نحوۀ ظهور انسان در صنعت و شکل‌گیری «بدن صناعی»)

در این مقاله با رویکرد فلسفی و روش عقلی به رابطه‌ بین صنعت و صانع و نحوۀ ظهور انسان در صنعت پرداخته می­شود. بر این اساس، انسان در صنعت تجلی می­کند و صنعت نوعی عمل انسانی است که امتداد و بسط وجود انسان می­باشد. برای تبیین نحوۀ ظهور انسان در صنعت مجاری هفت گانه زیر بیان شده است: 1- ظهور علّی انسان، 2- ظهور علمی انسان، 3- ظهور غائی انسان، 4- ظهور حکمی انسان، 5- ظهور ارادی انسان، 6- ظهور فعلی انسان، 7- ظهور کیفی مجاری. این موارد انحاء کلی ظهورات انسان در صنایع هستند. بنابراین انسان در صنعت ظهور می­کند و صنایع جلوه گاه ظهور انسانند. نگارنده بر اساس تبیین رابطه­ای که انسان نسبت به صنعت دارد، صنعت را «بدن صناعی» به وزان «بدن طبیعی» می­داند. این تناظر بین «بدن صناعی» با «بدن طبیعی» ما را در فهم برخی از مسائل صنعت و فناروی یاری می­کند. «بدن صناعی» همانند «بدن طبیعی» در مواجهه با انسان، احکام و اقتضائات خاصی پیدا می­کند.