یقین به مثابه ظهور وجود در فلسفه صدرایی

طیفی یقین را متواطی دانسته و طایفه ای از یقین و یقینی تر سخن می گویند. پرسش اساسی این جستار این است: چگونه می توان بر اساس نگرش وجودی از یقین مشکک سخن گفت؟ دستاوردهای این پژوهش عبارتند از: بنابرآنکه وجود مشکک است و یقین به مثابه رخداد وجودی یا حالتی از وجود مطرح است یقین بحسب ساحت هستی شناختی، مشکک است.در این جستار از چهار منظر و طریق، تشکیک در یقین استنباط شد: 1. یقین به مثابه ظهور و حالت وجود؛ 2. مکانیسم حصول و کارکرد وجودی؛ 3. مبادی شش گانه یقین؛ 4. تنوع اسمایی. بنابر تشکیک در یقین در فلسفه صدرایی، به ترتیب گزاره بدیهی، گزاره نظری موجّه با شهود، گزاره نظری موجّه با استدلال، و گزاره نظری موجّه با اقناع، گزاره های بیشتر یقینی به سمت گزاره های کمتر یقینی هستند. این پژوهش مسبوق به سابقه نیست.

Certainty as the manifestation of Existence in Sadra’s theosophy

Some has regarded the certainty as a univocal concept, but some considered it as a gradational notion which spoken of certainty and more certainty. The main question is: has certainty in Sadra’s philosophy been regarded as univocal or gradational? In other words: how can certainty be explained in the existential approach? The achievements of this research are: since the being is gradational reality and certainty can be considered as an existential phenomenon or a state of being, certainty will be gradational concept ontologically. In Mulla Sadra’s works, at least four syntaxes of certainty can be concluded: 1. the certainty as a manifestation and the state of being; 2. the mechanism of the acquisition and the existential function; 3. Sixbased of certainty; 4. spectacular variety. Therefore, the certainty as regarded in Mulla Sadra’s philosophy as a gradational thing can be applied to the obvious proposition, a justified statement acquired by intuition, a theoretical justified proposition acquired by reasoning, and a justified hypothetical proposition obtained by persuasion, more precise propositions led to less certain propositions, respectively.