measuring potential value-added tax capacity in iran using multiregional input-output model

The main aim of the present paper is to measure the potential value-added tax (vat) capacity in iran using the multiregional input-output model (miom) to answer the following question: “how much indirect value added tax is potentially generated in one region in order to satisfy the production of other regions?” applying the leontief’s final demand-to-output is not suitable and therefore, pasinetti’s parsimonious production-to-production approach is utilized. for this purpose, we have used a miom covering 9 regions for the year 2016. based on the existing conventional regional theory, we expect that larger regions have tendency to contribute more value-added on other regions. surprisingly, the overall results confirm the prevailing theory as follows: for example, region 6 (the largest region) generates 5.3% of the total value added of region 1, whereas region 7 (the smallest region) is responsible for 1.7% of total value added of region 1. similar results have been found on the impact of regions 6 and 7 on the added value of other regions. in addition, based on the logic of vat system, it is expected that a larger region has a higher impact on vat capacity in other regions. the overall findings relatively confirm the theoretical prediction as follows: the impact of region 6 on vat capacity of other regions is 4-12 times more than the impact of the smallest region on the potential vat capacity of other regions.

سنجش ظرفیت بالقوه مالیات بر ارزش افزوده در ایران با استفاده از الگوی داده-ستانده چندمنطقه ای

هدف اصلی مقاله حاضر، اندازه‌گیری ظرفیت بالقوه مالیات بر ارزش‌افزوده (VAT) در ایران با استفاده از الگوی داده‌ستانده چندمنطقه‌ای (MIOM) با تأکید بر پاسخ به این پرسش است که «چه مقدار مالیات بر ارزش‌افزوده بالقوه به طور غیرمستقیم در هر منطقه برای تأمین نیازهای تولید در سایر مناطق ایجاد می‌شود؟». از آنجایی‌که به‌کارگیری الگوی تقاضای نهایی به ستانده لئونتیف، نامناسب است رویکرد تولید به تولید پاسینیتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدین منظور، از جدول دادهستانده 9 منطقه‌ای برای سال 2016 استفاده می‌شود. بر اساس نظریه‌های منطقه‌ای مرسوم، انتظار می‌رود که مناطق بزرگتر، مشارکت بیشتری در ایجاد ارزش‌افزوده برای سایر مناطق داشته باشند که یافته‌های مقاله حاضر نیز مؤید آن است. برای مثال منطقه 6 (به عنوان بزرگترین منطقه)، مشارکت 3/5% در ارزش‌افزوده کل منطقه 1 دارد در حالی‌که منطقه 7 (به عنوان کوچک‌ترین منطقه) صرفاً سهم 7/1 درصدی در ارزش‌افزوده منطقه 1 را دارا می‌باشد. نتایج مشابهی نیز در خصوص تأثیر منطقه 6 و 7 بر ارزش‌افزوده سایر مناطق به دست آمده است. علاوه بر این، براساس منطق حاکم بر نظام VAT، انتظار می‌رود که منطقه بزرگتر، تأثیر بیشتری بر ظرفیت VAT سایر مناطق داشته باشد. یافته‌های مقاله حاضر، این پیش‌بینی نظری را تأیید می‌کنند به طوری‌که تأثیر منطقه 6 بر ظرفیت VAT در سایر مناطق بین 4 تا 12 برابر تأثیر کوچک‌ترین منطقه بر ظرفیت VAT سایر مناطق است.