economic analysis of feed-in tariff policy in iran: fresh results from a real options model for solar energy promotion

Given the 95% share of electricity generation from non-renewable energies, implementing effective policies to motivate electricity generation from sustainable energy resources is essential. since the current feed-in tariff (fit) policy increases the government’s expenditures to support renewable energies, a real options (ro) model is proposed to estimate solar power generation incentive subsidy. moreover, establishing a carbon emission trading (cet) scheme under uncertainty is proposed, and sensitivity analysis is conducted for the project value, threshold value, and subsidy. our results show that establishing a cet market could significantly reduce the economic costs of achieving renewable energy promotion goals. based on the net present value (npv) and ro criteria, in the case “with the possibility of cet,” the amount of incentive subsidy that should be paid to electricity generation from a solar project (case of a 5 kw plant) are 37.49 and 42.42 million rials/kw, indicating 20% and 12% reduction compared to the base case (without the possibility of cet), respectively. the results also indicate that more electricity price volatility can increase the incentive subsidy while enhancing the market price of electricity can slightly decrease the required subsidy, which triggers solar investment.

تحلیل اقتصادی سیاست تعرفه تضمینی برق در ایران: یافته‌های جدید از کاربرد مدل اختیارات حقیقی برای حمایت از تولید برق خورشیدی

با در نظر گرفتن سهم متوسط 95 درصدی تولید برق از انرژی‌های غیرتجدیدپذیر، استفاده از سیاست‌های کارا برای ترغیب تولید برق از منابع تجدیدپذیر ضروری است. از آنجا که تداوم سیاست فعلی تعرفه تضمینی برق، هزینه‌های دولت را حمایت از تولید برق از منابع غیرفسیلی افزایش می‌دهد، در این تحقیق یک مدل اختیارات حقیقی برای برآورد یارانه انگیزاننده بهینه برای حمایت از تولید برق از منابع تجدیدپذیر مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین، آثار ایجاد یک بازار تجارت کربن نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد، بر اساس معیارهای ارزش فعلی خالص (NPV) و اختیارات حقیقی(RO)، در سناریوی اعمال بازار انتشار کربن در مقایسه با سناریوی عدم اعمال بازار انتشار کربن، مقدار یارانه انگیزاننده برای تولید برق از یک تولیدکننده برق 5 کیلوواتی به ترتیب برابر با 37.49 و 42.42 میلیون ریال به ازای هر کیلووات است که بیانگر کاهش 20 و 12 درصدی در یارانه (تعرفه تضمینی) پرداختی به تولیدکننده است. سایر یافته‌ها نشان می‌دهد، تغییرپذیری قیمت بازاری برق می‌تواند یارانه پرداختی را افزایش دهد، در حالی که افزایش در قیمت بازاری برق، می‌تواند یارانه پرداختی مورد نیاز برای ترغیب سرمایه‌گذار را به میزان مؤثری کاهش دهد.