strategic export subsidies under product differentiation

This paper focuses on strategic trade policy in the form of export subsidies in cournot duopoly structure for differentiated goods. export subsidies affect social welfare in both static and dynamic situations , and the aim of this paper is to analyze and compare the welfare effects of export subsidies in one-period and multi-period games in differentiated goods markets. to analyze the welfare effects of export subsidies, a two-stage game of complete but inperfect information is considered. in the first stage, two governments determine the amount of export subsidies and in the second stage, two firms determine the product level. the results show that, given that the firms’ competitiveness do not differ so much, export subsidies by both governments increase the firms’ profits and decrease social welfare of both countries. in an infinitely repeated game with different discount factors for both countries, and by adopting trigger strategy, we create some conditions, in which both governments commit free trade. however, if the competitiveness of one firm is so greater than the other, free trade using trigger strategy is not stable and the country with more competitive firm has incentive to deviate.

یارانه‌های صادراتی استراتژیک تحت محصولات متمایز

این مقاله بر سیاست تجاری استراتژیک در قالب یارانه‌های صادراتی در ساختار انحصار دوجانبه کورنو برای محصولات متمایز تمرکز می‌کند. یارانه‌های صادراتی در هر دو حالت ایستا و پویا بر رفاه اجتماعی اثر می‌گذارند و هدف این مقاله تحلیل و مقایسه اثرات رفاهی یارانه‌های صادراتی در بازی‌های یک‌دوره‌ای و چنددوره‌ای در بازار محصولات متمایز می‌باشد. برای تحلیل اثرات یارانه‌های صادراتی، یک بازی دومرحله‌ای با اطلاعات تمام اما ناقص درنظر گرفته شده است. در مرحله اول، دو دولت مقدار یارانه صادراتی را تعیین نموده و در مرحله دوم، دو بنگاه سطح محصول را تعیین می‌کنند. نتایج نشان می‌دهند که با فرض وجود اختلاف ناچیز رقابت‌پذیری بنگاه‌ها، یارانه‌های صادراتی توسط هردو دولت، سود بنگاه‌ها را افزایش اما رفاه اجتماعی دو کشور را کاهش می‌دهند. در یک بازی تکراری نامحدود با فرض عوامل تنزیل متفاوت برای دو کشور، و با اتخاذ استراتژی ماشه، شرایطی را مهیا کرده‌ایم که در آن هردو دولت به تجارت آزاد پایبند می‌شوند. اما اگر رقابت‌پذیری یکی از بنگاه‌ها خیلی بیشتر از دیگری باشد، تجارت آزاد با استفاده از استراتژی ماشه پایدار نبوده و کشور با بنگاه رقابت‌پذیرتر، انگیزه برای انحراف دارد.