بررسی رابطه بین استرس شغلی و زمان واکنش در کارکنان اورژانس بیمارستان

زمینه و هدف: استرس نوعی فرسودگی جسمی یا روانشناختی است که بر اثر مشکلات واقعی و یا خیالی بوجود می آید. عامل استرسزای شغلی از طریق کاهش تمرکز، تردید در انجام کارها، سهم بسزایی در بروز اعمال ناایمن از سوی شاغلین دارد. سه نوع زمان واکنش با نامهای ساده، تشخیصی و انتخابی مشخص شده است. زمان واکنش یک عامل مهم در اجرای بسیاری از تکالیف حرکتی است. هدف از این مطالعه، سنجش ارتباط بین زمان واکنش و استرس شغلی است.روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی، در میان 120 نفر از کارکنان اورژانس انجام گرفت. برای اندازه گیری زمان واکنش و استرس شغلی از دستگاه زمان سنج واکنش و نسخه ایرانی پرسشنامه استرس شغلی hse استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss-20 انجام و p<0.05 معنادار تلقی گردید.یافته ها: میانگین استرس شغلی، زمان واکنش ساده، تشخیصی و انتخابی در جامعه مورد مطالعه بترتیب125.51، 310.98، 473.50 و 453.82 بدست آمد. آزمون تی مستقل نشان داد که جنسیت روی استرس شغلی و زمان واکنش تاثیرگذار نیست. ضمناً طبق آزمون پیرسون، بین استرس شغلی با زمان واکنش تشخیصی و انتخابی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد به طوری که با افزایش نمره استرس شغلی (کاهش استرس)، کاهش زمان واکنش نیز مشاهده شد(p<0.05). ولی بین استرس شغلی با زمان واکنش ساده رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: توصیه میگردد در مشاغلی که نیازمند زمان واکنش کوتاه و دقت بالایی هستند، با کاستن از استرس افراد، عملکرد شغلی آنها بهبود یابد. بدین ترتیب از حوادث ناشی از کار که بعضاً به دلیل کندی افراد در انجام واکنش لازم صورت میگیرد، جلوگیری شود. از سویی توصیه میگردد علاوه بر معاینات فیزیکی، افراد از نظر شرایط روحی و روانی نیز مورد پایش قرار گیرند. 

the relationship between job stress and reaction time in emergency staff

background & objectives: stress is a kind of physical or psychological exhaustion caused by real or imagined problems. occupational stressors play a major role in influencing employees’ actions by reducing focus and creating doubt. three types of reaction time, including simple, diagnostic, and selective, are essential in the performance of various motor tasks.methods: this descriptive-analytic study was conducted cross-sectionally among 82 emergency personnel. reaction time and job stress were measured using a reaction timer and the iranian version of the hse job stress questionnaire, respectively. data analysis was performed using spss-20, and a significance level of p<0.05 was considered. results: the mean values for job stress, simple reaction time, diagnostic reaction time, and selective reaction time in the study population were 125.51, 310.98, 473.50, and 453.82, respectively. an independent t-test indicated that gender does not affect occupational stress and reaction time. additionally, according to the pearson test, a significant inverse relationship was found between job stress and diagnostic and selective reaction times, indicating that as job stress increases (or stress reduces), a reduction in reaction time is observed (p<0.05). however, there was no significant relationship found between job stress and simple reaction time.conclusion: it is recommended that in jobs requiring high reaction time and accuracy, improving job performance by reducing individual stress should be prioritized. this approach can help prevent work-related accidents, which are sometimes caused by delayed responses. additionally, it is advisable to monitor individuals not only through physical examination but also in terms of their mental and psychological conditions.