بررسی وضعیت اجرای قانون ارتقاء بهره ‬وری کارکنان بالینی نظام سلامت در بیمارستان‬های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل

زمینه و هدف: دستیابی به راه هایی برای ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری همواره مورد توجه مدیران پرستاری بوده است. قانون ارتقای بهره وری نیروهای بالینی نظام سلامت برای ساماندهی مشکلات پرستاران و ارائه خدمات بهتر به بیماران وضع شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت می باشد.روش کار: جامعه پژوهش مدیران و کارکنان بالینی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود. نمونه گیری به دو روش سرشماری برای مدیران و مسئولان (52=n) و تصادفی ساده برای نیروهای بالینی (300=n) صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های محقق ساخته بود. روایی ابزارها از طریق روایی صوری و محتوا و بررسی پایایی آنها از طریق آزمون بازآزمون انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره نگرش در بین مدیران و مسئولین بخش ها و نیز کارکنان بالینی بیمارستان ها به ترتیب 0.70± 3.27 و 0.64±3.35 بود. در میان عوامل تاثیرگذار بر نگرش، از نظر مدیران و مسئولین بهبود شرایط کاری (1.00 ±3.48) و از نظر کارکنان بالینی افزایش کیفیت خدمات (0.87 ± 3.45) مهمترین عامل در ایجاد نگرش مثبت بود. از نظر اکثریت پرسنل و مدیران مهمترین نقطه ضعف در اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی کمبود نیرو عنوان شد. بین سن، جنس، وضعیت تاهل، سابقه شغلی، تحصیلات و نوع استخدام کارکنان بالینی با نمره نگرش و رضایت از اجرای قانون ارتقاء بهره وری ارتباط آماری معنادار وجود داشت (p<0/05).نتیجه گیری: اجرای قانون ارتقاء بهره وری برای اکثریت جامعه کارکنان بالینی امتیاز مثبت به دنبال داشته و می تواند در صورت اصلاح نظام های استخدام و جذب، بهبود شرایط کاری طبق نیاز و اجرای برنامه های تشویقی بسیاری از دغدغه های آنان را برطرف کرده و در جهت افزایش بهره وری نیروی پرستاری و در نتیجه ارتقا نظام سلامت موثر باشد.