رابطه بین بهبود در نوع اظهارنظر حسابرس با زمانبندی افشای اطلاعات مالی سالانه و میان دوره ای

این پژوهش تاثیر بهبود و میزان بهبود در اظهارنظر حسابرسی را بر زمانبندی افشای اطلاعات مالی سالانه و میان دوره ای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی می کند. فرض شده است که بهبود در اظهارنظر حسابرسی اخبار خوبی در مورد شرکت تلقی می شود. همچنین شرکت ها اخبار خوب را نسبت به اخبار بد زودتر گزارش می کنند. بنابراین انتظار بر این است که شرکتی که اظهارنظر حسابرسی آن نسبت به سال قبل بهبود داشته است،گزارش های مالی سالانه و میان دوره ای خود را زودتر منتشر کند. برای این منظور پنج فرضیه تدوین شد و مورد آزمون قرار گرفت. دو فرضیه اول زمانبندی اطلاعات مالی سالانه و دو فرضیه بعدی زمانبندی اطلاعات مالی میان دوره ای را مورد توجه قرار داده است. فرضیه پنجم نیز به مقایسه تاثیر انواع اظهارنظر حسابرسی بر زمانبندی گزارشگری مالی سالانه و میان­دوره­ای می­پردازد. در پژوهش حاضر داده­های مربوط به 95 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال­های 1386 تا 1392 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که در آن برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آماری رگرسیون ترکیبی و پنل دیتا استفاده شده است.نتایج فرضیه ای پژوهش نشان می دهد که نوع اظهارنظر حسابرسی بر زمانبندی گزارشگری مالی سالانه موثر است. همچنین بهبود در اظهارنظر حسابرسی شرکت باعث گزارشگری مالی سالانه سریع­تر می­شود. نتایج پژوهش نشان داد که نوع اظهارنظر حسابرسی و میزان بهبود در اظهارنظر حسابرسی، تاثیر معناداری بر زمانبندی ارائه گزارش های مالی میان دوره ای دارد. براساس نتایج فرضیه پنجم نیز نشان داد که تاثیر انواع اظهارنظر حسابرسی بر گزارشگری مالی میان دوره ای، در مقایسه با تاثیر آن بر گزارشگری مالی سالانه، بیشتر است.