بررسی ساده سازی سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت مبتنی بر محرک زمان گرا

طی سالهای گذشته پذیرش هزینه یابی بر مبنای فعالیت در میان مدیران بخشهای مختلف خوب و مناسب بوده است ولی میزان کاربرد این رویکرد در بسیاری از شرکت ها علی رغم پذیرش بالا، درسطح قابل ملاحظه ای نمی باشد . علت این امر، وجود موانع متعددی است که در اجرا و نگهداری این سیستم مشاهده می شود. کاپلان و اندرسون (2007) سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت با محرک زمان را برای فایق آمدن بر مشکلات سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت معرفی نمودند. نکته قابل ملاحظه این روش در این است که بطور عمده، محدود به استفاده از محرک زمان می باشد و این محدود بودن به معادله زمانی در شرایطی که نمی توان برای منابع محرک زمانی تعریف نمود، مشکلاتی به همراه خواهد داشت. لذا نمی توان ادعا نمود این روش کلیه محدودیتهای روش متداول هزینه یابی بر مبنای فعالیت را حل می کند. ترزا لکز (2009) با تحلیل مدل هزینه یابی بر مبنای فعالیت و هزینه یابی بر مبنای فعالیت مبتنی بر زمان ، مدل ساده شده ای به نام هزینه یابی بر مبنای فعالیت مبتنی بر زمان2 ارایه نمود . این مدل در سیستم بهایابی شرکت گاز استان تهران مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد، استفاده از این مدل با حذف مرحله 1 تخصیص هزینه ها وساده سازی مرحله 2 تخصیص هزینه ها منجر به دقت و صحت اطلاعات در کنار سادگی اجرای سیستم هزینه یابی می شود و می تواند منافع زیادی برای مدیران به همراه داشته باشد.