افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی و آثار آن‌ها (با تاکید بر انطباق تئوری‌های علامت‌دهی و مشروعیت)

یکی از الزامات رشد و توسعه اقتصادی، دسترسی همه ذینفعان به اطلاعات شفاف است. شرکت‌هایی که گزارشگری مالی شفاف و قابل قبولی ندارند، با ریسک اعتبار مواجه شده و اطمینان سهامداران را از دست می‌دهند. کیفیت افشای اطلاعات حسابداری، از عوامل موثر در تعیین کیفیت حسابرسی، مورد توجه گروه کثیری از عموم و استفاده‌کنندگان اطلاعات حسابداری می‌باشد. این در حالی است که حتی با افزایش الزامات افشای اجباری، شرکت‌ها باز هم به فراهم کردن اطلاعات داوطلبانه ادامه می‌دهند. به این ترتیب، انگیزه چنین رفتارهایی توجه زیادی را به خود معطوف ساخته است که باعث جذاب شدن موضوع افشای داوطلبانه شده است. در مطالعه حاضر تلاش شد تا با تلفیق تئوری‌های علامت‌دهی و مشروعیت در مقوله افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی، نقش‌آفرینی این اطلاعات در قالب یک چارچوب و چند مدل رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از داده‌های 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی ده ساله 1388 تا 1397 استفاده شد. نتایج بررسی‌ها نشان داد که افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی موجب کاهش هزینه‌های نمایندگی، ریسک پیش‌رو، هزینه حقوق صاحبان سهام و هزینه بدهی و موجب تقویت نقدشوندگی سهام شرکت و ارزش بازار شرکت می‌گردند.

Voluntary Disclosure of Non-financial Information, Audit Quality and Their Effects; With Emphasis on Matching Signaling Theory and Legitimacy Theory

One of the requirements of economic growth and development is access to transparent information for all stakeholders. Companies that do not have transparent and credible financial reporting are exposed to credit risk and lose the confidence of shareholders. The quality of disclosure of accounting information is an important factor in determining the audit quality by a large group of public and users of accounting information. However, even with increasing mandatory disclosure requirements, companies continue to provide voluntary information. As such, the motivation for such behavior has attracted a great deal of attention, which has made the subject of voluntary disclosure attractive. In the present study, we attempted by integrating theories of marking and legitimacy in voluntary disclosure of nonfinancial information, the role of this information and audit quality in a framework and multiple regression models was examined. For this purpose, the data of 102 companies listed in Tehran Stock Exchange during the tenyear period from 1388 to 1397 were used. The results showed that voluntary disclosure of nonfinancial information and audit quality reduce agency costs, risk aversion, cost of equity and cost of debt and enhance stock liquidity and firm market value.