تدوین مدل گزارشگری سرمایه انسانی در حسابداری

سابقه نگاه به منابع انسانی به عنوان یک دارایی به قرن هفدهم میلادی برمی گردد، ویلیام پتی(1690)، کنتیلون(1755) و آدام اسمیت(1776) بودندکه برای اولین بار اهمیت منابع انسانی در سازمان به عنوان یک سرمایه را مطرح نمودند. به طور کلی تعداد زیادی از مطالعات نمایانگر این موضوع هستند که گزارشات مرتبط با سرمایه انسانی بر تصمیم گیری سرمایه گذاران و تحلیل آنها اثرگذار است و این موضوع اهمیت گزارشگری سرمایه های انسانی را آشکار می سازد، با این وجود تا کنون توسعه قابل توجهی در زمینه گزارشگری سرمایه های انسانی انجام نشده است. این تحقیق با استفاده از روش نظریه پردازی داده بنیاد[i] مدلی جهت توسعه گزارشگری سرمایه های انسانی ارائه می دهد، اگرچه در وضعیت ایده آل ارائه ارزش سرمایه های انسانی در متن صورتهای مالی )همانند سایر داراییهای فیزیکی( بهترین شکل گزارشگری سرمایه های انسانی است ولی با در نظر گرفتن شرایط و محدودیتهای موجود، حداقل در آینده نزدیک، مدل پیشنهادی تحقیق یک رویکرد گام به گام جهت توسعه گزارشگری سرمایه‌‌ انسانی را توصیه می‌کند.