اثر عصاره آویشن شیرازی بر جمعیت میکروبی روده، کلسترول و خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی چربی و بدون آن

این آزمایش با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفیبا 6 تیمار، 4تکرار و 10 قطعهپرنده در هر تکرارانجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1، 2 جیره های فاقد عصاره آویشن با و بدون چربی در کل دوره، 3، 4 جیره حاوی 5/0 درصد عصاره آویشن با و بدون چربی در کل دوره و 5، 6 جیره حاوی 5/0 درصد عصاره آویشن با و بدون چربی در دو هفته آخر، بودند. شاخص های عملکردی جوجه ها (افزایش وزن، مصرف و ضریب تبدیل خوراک) به صورت هفتگی اندازه گیری و دوره ای مقایسه شدند. تعیین جمعیت میکروبی و محتوای کلسترول گوشت روی 2 جوجه از هر تکرار در سن 42 روزگی انجام شد. جیره های حاوی چربی، افزایش وزن و خوراک مصرفی روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در مقایسه با جیره های بدون چربی داشتند (p<0/05). استفاده از عصاره آویشن شیرازی اثر معنی داری بر عملکرد جوجه های گوشتی نداشت (p>0/05)، ولی استفاده از آن منجر به کاهش معنی دار کلسترول بافت ران (76/83 در مقابل 64/85 میلی گرم در 100 گرم) در مقایسه با گروه شاهد شد (p<0/05). کمترین (log10 cfu/g 39/6) و بیشترین (log10 cfu/g 2/7) شمار کلونی های اشریشیاکلی و لاکتو باسیلوس در تیمارهای حاوی آویشن با چربی درکل دوره مشاهده شد (p<0/05). عصاره آویشن شیرازی اثر معنی داری روی وزن نسبی اجزاء لاشه و اندام های گوارشی نداشت (p>0/05). بطور کلی در این آزمایش استفاده از عصاره آویشن شیرازی به مدت 42 روز در جیره جوجه های گوشتی منجر به کاهش کلسترول عضله ران در طی ذخیره سازی و بهبود جمیعت میکروبی روده شد.