اثر تفاله زیتون بر عملکرد، فراسنجه‌های شکمبه‌ای، آنزیم‌های فیبرولیتیک و سنتز پروتئین میکروبی در بزغاله‌های نجدی

اثر تغذیه تفاله زیتون بر عملکرد، فراسنجه های شکمبه ای، فعالیت آنزیم های فیبرولیتیک و سنتز پروتئین میکروبی با استفاده از 15 راس بزغاله پرواری نجدی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با سه جیره و پنج تکرار انجام شد. بزغاله ها از سن سه ماهگی به صورت انفرادی در قفس های جداگانه به مدت 84 روز (15 روز عادت پذیری) نگهداری شدند. جیره ها از نظر محتوی پروتئین و انرژی برابر بودند. تیمار های آزمایش شامل سطوح صفر، 10 و 20 درصد تفاله زیتون در جیره غذایی بود. استفاده از تفاله زیتون به مقدار 10 درصد جیره باعث افزایش مصرف خوراک (p<0/05) و جیره حاوی 20 درصد تفاله زیتون باعث افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (p<0/05). با افزایش سطح تفاله زیتون در جیره های آزمایشی، مقدار ph، میزان آمونیاک تولیدی، میزان دفع هر یک از مشتقات پورینی و سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه کاهش معنی داری داشت (p<0/05). فعالیت آنزیم های کربوکسی متیل سلولاز و میکروکریستالین سلولاز در بخش جامد، خارج سلولی، درون سلولی و کل آنزیم ها (شامل سه بخش) در جیره‌های حاوی تفاله زیتون در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافت (p<0/05). نتایج آزمایش نشان داد استفاده از تفاله زیتون سبب افزایش فعالیّت آنزیم های فیبرولیتیک شکمبه و کاهش سنتز پروتئین میکروبی و میزان آمونیاک تولیدی در بزغاله های نجدی شد. استفاده از تفاله زیتون تا سطح 10 درصد اثر منفی بر عملکرد بزغاله های نجدی نداشت.