اثر پروپیل تیویوراسیل بر بروز بلوغ و تولید اسپرم در خروس‌های گله مادر گوشتی

آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر کم‌کاری موقت غده تیرویید در بروز فرآیند بلوغ، ویژگی‌های بافت‌شناسی بیضه و کیفیت اسپرم تولیدی در خروس‌های گله مادر گوشتی انجام گرفت. تعداد 66 قطعه جوجه خروس در قالب طرح کاملاً تصادفی به دو گروه آزمایشی شاهد و کم‌کاری موقت تیروییدی و هر گروه به 3 بخش (تکرار) تقسیم شدند. در گروه کم‌کاری تیروییدی، داروی پروپیل‌ تیویوراسیل به مقدار 1/0 درصد در خوراک پرندگان، در حدفاصل هفته‌های 6 الی 12 پرورش گنجانده شد. وزن بدن، مقادیر هورمون‌های تیروکسین و تستوسترون خون هر 3 هفته از سن 6 تا 18 هفتگی و نیز در هفته 26 اندازه‌گیری شد. ویژگی‌های بافت‌شناسی و بیان ژن کانکسین 43 بیضه در هفته‌های 18 و 26 پرورش در گروه‌های آزمایشی مورد سنجش قرار گرفته و برای مدت 10هفته پس از تحریک نوری از لحاظ کیفیت منی ارزیابی شدند. میزان بیان ژن کانکسین43 در 18 هفتگی درگروه شاهد (181/1) نسبت به گروه کم‌کاری تیروییدی (782/0) بیشتر بود (05/0p < ) ولی در 26 هفتگی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p > ). حجم منی تولیدی در گروه کم‌کاری تیروییدی (46/0 میلی‌لیتر) بالاتر از شاهد (39/0 میلی‌لیتر) بود (05/0p < ). همچنین شمار سلول‌های سرتولی در هفته‌های 18 (9/159 سلول در میلی‌متر مربع) و 26 (9/165 سلول در میلی‌متر مربع) و نیز وزن نسبی بیضه در هفته 26 (749 میلی‌گرم به‌ازای 100 گرم بافت بدن) در گروه کم‌کاری تیروییدی بالاتر بود (05/0p < ). بنابراین افزودن پروپیل ‌تیویوراسیل در جیره جوجه‌های خروس مادر گوشتی در دوران پیش از بلوغ احتمالاً به واسطه تاخیر نسبی در بروز بلوغ سبب افزایش تعداد سلول‌های سرتولی و افزایش وزن بیضه می‌شود