مقایسه اثر جیره‌های حاوی سطوح متفاوت جو به همراه منبع کنجاله سویا و اوره بر قابلیت هضم، pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه در گوسفند

در این آزمایش اثر افزودن دو منبع نیتروژنی متفاوت (اوره و کنجاله سویا) در جیره‌های گوسفند حاوی سطوح متفاوت جو بر قابلیت هضم مواد مغذی و مقادیر ph و نیتروژن آمونیاکی شکمبه مورد مقایسه قرار گرفت. در این آزمایش چهار راس گوسفند فیستولادار با سن 4ماه و میانگین وزن 4/1 ± 5/35 کیلوگرم در قالب طرح چرخشی چهار در چهار مورد استفاده قرار گرفتند. جیره‌های آزمایشی شامل 1- سطح 96/38 درصد جو همراه اوره؛ 2- سطح 05/49 درصد جو همراه اوره؛ 3- سطح 58/29 درصد جو همراه کنجاله سویا و 4- سطح 65/40 درصد جو همراه کنجاله سویا بودند. نتایج نشان داد؛ مقادیر ph شکمبه در زمان‌های 2 و 5 ساعت بعداز خوراک‌دهی بین تیمارها اختلاف داشتند (05/0 > p) که تیمار اول بیشترین مقدار ph (50/6) در زمان2 و تیمار دوم کمترین مقدار ph (98/5) در زمان 5 را دارا بودند. همچنین غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه بین تیمارها جز زمان 5 ساعت بعد از خوراک‌دهی در بقیه زمان‌ها، اختلاف داشت (05/0 > p). مقادیر قابلیت هضم ماده آلی و دیواره سلولی بین تیمارها معنی‌دار بودند (05/0 > p) که بیشترین مقادیر قابلیت هضم ماده آلی و دیواره سلولی به ترتیب مربوط به تیمارهای چهارم (8/66 درصد) و سوم (6/33 درصد) بود. به‌طورکلی می‌توان نتیجه گرفت که مقادیر نیتروژن آمونیاکی تحت تاثیر منبع پروتیینی و سطح جو قرار داشته و روند تولید نیتروژن آمونیاکی در جیره‌های محتوی کنجاله سویا کندتر بود. از سوی دیگر قابلیت هضم مواد مغذی بیشتر تحت تاثیر منبع پروتیین قرار داشته به‌طوریکه مقادیر آنها در جیره‌های محتوی کنجاله سویا بیشترین مقدار بود.