مقایسه عملکرد تولیدمثلی کبک‌های چوکار (Alectoris Chukar) در پی جفت گیری طبیعی و تلقیح مصنوعی

این پژوهش با هدف مطالعه کارآیی تلقیح مصنوعی در کبک های چوکار و مقایسه آن با جفت گیری طبیعی انجام شد. نود و شش قطعه کبک ماده به شیوه تصادفی به یکی از دو تیمار تلقیح مصنوعی و جفت گیری طبیعی اختصاص داده شدند. هر تیمار دارای چهار تکرار و هر تکرار دارای 12 قطعه کبک بود. علاوه بر کبک های ماده، 144 قطعه کبک نر به شیوه تصادفی گزینش شدند که 48 قطعه از آن به کبک های ماده در تیمار جفت گیری طبیعی و 96 قطعه دیگر به کبک های ماده در تیمار تلقیح مصنوعی اختصاص داده شدند. هر کدام از کبک های ماده در تیمار جفت گیری طبیعی به همراه یک کبک نر درون قفس قرار داده شدند، در حالی که کبک های ماده در تیمار تلقیح مصنوعی با منی بدست آمده از 96 قطعه کبک نر تلقیح شدند. در مدت ده روز جمع آوری تخم ها، به ترتیب 184 و 188 عدد تخم قابل جوجه کشی برای هر یک از تیمارها جمع آوری و جوجه کشی شد. تلقیح مصنوعی در مقایسه با جفت گیری طبیعی اثری بر نرخ باروری (88.8 در برابر 91.3 درصد)، جوجه درآوری کل (53.2 در برابر 58.1 درصد) و جوجه درآوری تخم های بارور (59.9 در برابر 63.7 درصد) نداشت (0.05< p). بیشترین نرخ مرگ و میر رویانی در هر دو تیمار جفت گیری طبیعی (32.1 درصد) و تلقیح مصنوعی (31.7 درصد) در روزهای آغازین جوجه کشی مشاهده شد، اما تفاوت آماری معنی داری در هیچ یک از گامه های مرگ و میر رویانی بین دو تیمار وجود نداشت. به طور کلی، یافته ها نشان دادند که عملکرد تلقیح مصنوعی در کبک های چوکار قابل مقایسه با جفت گیری طبیعی بود.

Comparison of reproductive performance of Chukar partridges (Alectoris chukar) following natural mating and artificial insemination

This experiment was conducted to compare the effect of natural mating (NM) and artificial insemination (AI) on reproductive performance in Chukar partridges. A total number of 96 female partridges were randomly assigned to two equal groups (four replicates of 12 birds each) to produce hatching eggs by either NM or AI. In addition to female partridges, one hundred fortyfour male partridges were randomly selected where 48 and 96 numbers of those assigned to NM and AI treatment groups, respectively. The female partridges in both treatment groups were kept individually in cages for two weeks. Afterwards, one male partridge was randomly allotted to each female (a total of 48 male partridges) in the NM group. However, the female partridges in the AI group were inseminated by semen collected from 96 male partridges. During 10 days, 184 and 188 hatching eggs were collected for the NM and AI groups, respectively. The hatching eggs were then incubated. No significant differences were found between the NM and AI treatment groups in fertility rate (91.3 and 88.8%, respectively), hatchability of set eggs (58.1 and 53.2%, respectively) and hatchability of fertile eggs (63.7 and 59.9%, respectively). A high embryonic mortality rate was observed during the first 48 h of incubation (i.e. early mortality) in both NM (32.1%) and AI (31.7%) treatment groups; however, there were no significant differences between the treatment groups in embryonic mortality. In general, the efficiency of AI technique in Chukar partridges is comparable to that of natural mating.