مدل‌سازی انرژی ستانده در واحدهای پرورش گاو شیری و گاو پرواری با استفاده از روش‌های شبکه عصبی مصنوعی و انفیس (مطالعه موردی: استان مازندران، ایران)

در این پژوهش شبکه عصبی مصنوعی و سامانه استنتاج عصبیفازی تطبیقی چندلایه (انفیس)، برای مدل­سازی انرژی خروجی در واحدهای پرورش گاو شیری و گاو پرواری مورد مطالعه قرار گرفتند. برای این منظور، مطابق رابطه کوکران، تعداد 105 واحد پرورش گاو پرواری و گاو شیری به طور تصادفی از پنج شهرستانی که عمده‌ترین تولیدکننده این بخش در استان مازندران بودند، در سال­های 1395 تا 1396 انتخاب شدند. با استفاده از تراز انرژی نهاده‌ها و ستانده‌ها، میانگین انرژی نهاده و ستانده برای هر راس گاو در واحدهای پرورش گاو پرواری به ‌ترتیب برابر 16994.76 و 3449.85 مگاژول و برای واحدهای پرورش گاو شیری به ترتیب برابر 100100 و 58277 مگاژول محاسبه شد. همچنین شاخص‌های نسبت انرژی، بهره‌وری انرژی، انرژی ویژه و افزوده خالص انرژی برای هر راس گاو در واحدهای گاو شیری به ‎ترتیب برابر 0.58، 0.08 کیلوگرم بر مگاژول، 12.5 مگاژول بر کیلوگرم و 41825.93 مگاژول و برای واحدهای گاو پرواری به‌ ترتیب برابر 0.2، 0.02 کیلوگرم بر مگاژول، 50 مگاژول بر کیلوگرم و 13544.91 مگاژول بود. با استفاده از نتایج تحلیل آماری داده‌ها، مدل‌سازی میزان انرژی خروجی به ازای انرژی ورودی با استفاده از روش‌های هوش مصنوعی و استنتاج عصبیفازی انجام گرفت. نتایج نشان داد مدل سامانه استنتاج عصبیفازی تطبیقی چندلایه با ضریب تشخیص 0.9899 برای واحدهای پرورش گاو پرواری و 0.9933 برای واحدهای پرورش گاو شیری نسبت به مدل ساخته شده با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی با ضریب تشخیص 0.8118 و ساختار 1166 برای واحدهای پرورش گاو پرواری و ضریب تشخیص 0.9837 و ساختار 1125 برای واحدهای پرورش گاو شیری دارای عملکرد و دقت بهتری بودند.