اثر تغذیه مکمل گیاه کاکوتی به بره‌های پرواری بر فعالیت قارچ‌ها و باکتری‌های شکمبه در هضم و تخمیر سرشاخه نیشکر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر استفاده از گیاه کاکوتی در جیره‌ بره های پرواری بر فعالیت باکتری‌ها و قارچ‌های شکمبه در هضم برون‌تنی سرشاخه نیشکر انجام شد. سه جیره آزمایشی حاوی سطوح صفر، 0.2 یا 0.4 درصد کاکوتی به مدت 30 روز به 15 راس بره پرواری 7 ماهه با میانگین وزن 40 کیلوگرم تغذیه شدند. در پایان آزمایش، از بره‌ها به روش لوله معدی مایع شکمبه گرفته شد. سپس جمعیت باکتری‌ها و قارچ‌ها از مایع شکمبه جداسازی و بعد از خالص‌سازی، تاثیر آنها بر هضم و تخمیر سرشاخه نیشکر در محیط کشت اختصاصی باکتریایی یا قارچی بررسی شد. نتایج نشان داد پتانسیل تولید گاز سرشاخه نیشکر به وسیله قارچ های شکمبه در تیمارهای حاوی مایع شکمبه‌ گوسفندان تغذیه شده با کاکوتی بیشتر از شاهد بود (0.05>p). غلظت نیتروژن آمونیاکی، ph و درصد ناپدید شدن ماده خشک و ndf سرشاخه نیشکر در محیط کشت قارچی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت نیتروژن آمونیاکی محیط کشت باکتریایی در ساعت 72 انکوباسیون کاهش یافت و غلظت آن در تیمار 4/0 درصد کاکوتی کمترین مقدار (6/13 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر) بود (05/0>p). ناپدید شدن ماده خشک و ndf سرشاخه نیشکر در محیط کشت باکتریایی در ساعت 24 انکوباسیون با استفاده از مایع شکمبه گوسفندان تغذیه ‌شده با کاکوتی بیشتر از شاهد بود و بیشترین مقدار ناپدید شدن ماده خشک (6/55 درصد) و ndf (5/44 درصد) مربوط به تیمار 4/0 درصد کاکوتی بود (0.05>p). در مجموع، تغذیه مکمل کاکوتی به بره‌های پرواری تاثیری بر هضم سرشاخه نیشکر به وسیله قارچ‌های شکمبه نداشت و تنها منجر به افزایش پتانسیل تولید گاز سرشاخه نیشکر به وسیله آنها شد. از طرفی مکمل کاکوتی تنها در زمان 24 ساعت انکوباسیون منجر به افزایش ناپدید شدن مواد مغذی سرشاخه نیشکر به وسیله باکتری‌های شکمبه شد.