اثر افزودن سطوح مختلف عصاره بره موم بر قابلیت هضم، تولید گاز و فراسنجه های تخمیری شکمبه در شرایط برون تنی

مطالعه ای به منظور بررسی تاثیر افزودن سطوح مختلف عصاره های اتانولی، متانولی و اتانولی متانولی (50:50) بره موم بر فراسنجه های تولید گاز، قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی و جمعیت پروتوزوآ شکمبه و تولید متان در شرایط آزمایشگاهی در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. بره موم از منطقه رامیان جمع آوری و عصاره گیری با اتانول، متانول و مخلوط اتانول و متانول انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد (جیره پایه با نسبت علوفه به کنسانتره 50:50 (تیمار 1))، تیمارهای 2 تا 5 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره اتانولی)، تیمارهای 6 تا 9 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100،200 میکرولیتر عصاره متانولی)، تیمارهای 10 تا 13 (تیمار شاهد + سطوح 25، 50، 100، 200 میکرولیتر عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول) بودند. بالاترین و پایین ترین مقدار پتانسیل تولید گاز به ترتیب مربوط به تیمارهای دارای سطوح 200 و 25 میکرولیتر عصاره متانولی بره موم بود (0.05>p). تیمار دارای عصاره استخراج شده با مخلوط اتانول و متانول با سطح 200 میکرولیتر بالاترین مقدار انرژی قابل متابولیسم، قابلیت هضم ماده آلی و غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر را داشت (0.05>p). همچنین در این آزمایش، بین تیمارهای آزمایشی از نظر قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی اختلاف معنی داری وجود داشت (0.05>p). از این نظر، تیمارهای دارای سطوح 25 و 100 میکرولیتر عصاره متانولی و تیمار شاهد به ترتیب دارای بالاترین و پایین ترین قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی بودند (0.05>p). بیشترین کاهش در جمعیت هولوتریش ها در تیمارهای دارای سطوح 25 و 200 میکرولیتر عصاره اتانولی – متانولی مشاهده شد (0.05>p). تیمارهای دارای عصاره بره موم به طور قابل ملاحظه ای مقدار تولید متان را کاهش دادند. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت سطوح مختلف عصاره متانولی بره موم توان تغییر فرآیندهای تخمیر شکمبه ای را دارند، هر چند آزمایش های بیشتری برای دستکاری کردن تخمیر میکروبی شکمبه موردنیاز است.