اثر فرآوری سیلاژ کمپوست باقیمانده از قارچ دکمه ای (agaricus bisporus) بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و کینتیک تخمیر شکمبه ای آن در گوسفند مهربان

این پژوهش به منظور بررسی اثر فرآوری (جداسازی خاک و افزودن ملاس) بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژ کمپوست باقیمانده از قارچ دکمه ای (smcs) در گوسفند مهربان انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) smcs به همراه 7.5 درصد ملاس، 2) smcs به همراه 15 درصد ملاس، 3) smcs خاک زدایی شده به همراه 7.5 درصد ملاس و 4) smcs خاک زدایی شده به همراه 15 درصد ملاس بودند که به روش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شدند. ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تخمیر همه تیمارها بعد از 60 روز تعیین شد. سپس قابلیت هضم درون تنی مواد مغذی و کینتیک تخمیر شکمبه ای سیلاژها به روش آزمون تولید گاز بررسی شد. نتایج نشان داد حذف خاک از smcs، سبب کاهش درصد پروتئین خام (از 7.65 به 6.53 درصد) و خاکستر خام (از 46.46 به 36.40 درصد) در سیلاژها شد (0.05>p). علاوه بر این، حذف خاک سبب افزایش قابلیت هضم ماده آلی (از 45.32 به 49.00 درصد) و افزودن ملاس نیز سبب افزایش قابلیت هضم ndf (از 27.31 به 32.23 درصد) و adf (از 21.95 به 25.05 درصد) سیلاژها شد (0.05>p). جداسازی خاک و افزودن ملاس، سبب افزایش پتانسیل تولید گاز (a) (به ترتیب از 34.73 به 38.18 میلی لیتر و از 34.70 به 38.20 میلی لیتر) در سیلاژها شد (0.05>p). همچنین افزودن ملاس، تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژها را (از 79.22 به 84.07 درصد) افزایش داد (0.05>p). به طور کلی، جداسازی خاک از کمپوست، سبب کاهش درصد خاکستر و پروتئین خام و افزایش قابلیت هضم ماده آلی و پتانسیل تولید گاز در سیلاژ آن شد.