عملکرد، ویژگی های لاشه و برخی از فراسنجه های دستگاه گوارش جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه ذرت و دانه تریتیکاله با و یا بدون افزودن مکمل آنزیمی

در این پژوهش، امکان استفاده از دانه تریتیکاله (رقم et8215) در جیره جوجه‌های گوشتی، با و یا بدون افزودن مکمل آنزیمی، در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. در آزمایش اول، تریتیکاله در سه تیمار (تیمار 1: 100 درصد غله جیره از دانه ذرت، تیمار 2: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله بدون آنزیم و تیمار 3: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله با آنزیم) با سه تکرار به مدت 49 روز و در آزمایش دوم تریتیکاله در سه تیمار (تیمار 1: 100 درصد غله جیره از دانه ذرت، تیمار 2: 50 درصد از کل جیره با دانه تریتیکاله و تیمار 3: 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله) با چهار تکرار و به مدت شش هفته در جیره جوجه های گوشتی مورد استفاده قرار گرفت. در آزمایش اول، تفاوت وزن زنده پایانی، افزایش وزن، خوراک مصرفی، درصد لاشه و سینه، گرانروی مواد هضمی و ph ژژونوم و سنگدان بین تیمار‌ها معنی دار بود (0.05>p). در آزمایش دوم، تفاوت وزن زنده پایانی، افزایش وزن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و درصد ران معنی دار بود (0.05>p)، ولی درصد لاشه، سینه و چربی شکمی معنی دار نبود. تامین 100 درصد غله جیره از دانه تریتیکاله سبب کاهش عملکرد تولیدی در جوجه های گوشتی شد (0.05>p). می توان نتیجه گرفت که تامین 50 درصد از کل جیره با دانه تریتیکاله (رقم et8215) برای پرورش جوجه های گوشتی قابل توصیه است.