اثر افزودنی‏های مختلف بر تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژ خردل علوفه ای (Brassica Juncea) در مراحل مختلف فنولوژیک

پژوهش حاضر جهت بررسی میزان تجزیه پذیری گیاه خردل علوفه ای (brassica juncea)در مراحل مختلف رشد و اثر ملاس و اوره بر کیفیت و تجزیه پذیری ماده خشک سیلاژ آن، انجام شد.در مرحله اول، ترکیبات شیمیایی شامل ماده خشک و پروتئین خام در سه مرحله رشد فنولوژیک گیاه (رویشی، گلدهی و خمیری شدن دانه) اندازه گیری شد. سپس 1.5 کیلو گرم از گیاه در هر مرحله رشد، به قطعات 3 تا 5 سانتی متری خرد و با ملاس و اوره مخلوط و در کیسه های پلاستیکی سیلو شد. تیمار های اعمال شده در هر مرحله بر سیلاژ ها، شاهد، 5 درصد ملاس، 0.5 درصد اوره، 10 درصد ملاس، 0.1 درصد اوره و 5 درصد ملاس به علاوه 0.5 درصد اوره در نظر گرفته شد. سیلاژ ها به مدت 45 روز در دمای اتاق نگهداری شدند. پس از آن ماده خشک سیلاژ ها تعیین شد و مورد ارزشیابی ظاهری قرار گرفت و ph و دما اندازه گیری شد. در مرحله دوم فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک گیاه و سیلاژ خردل با استفاده از روش کیسه های نایلونی تعیین شد.با نمو گیاه، ماده خشک گیاه خردل علوفه ای به طور معنی داری افزایش و پروتئین خام کاهش داشت. نتایج ارزشیابی ظاهری سیلاژ ها به وسیله نمره گذاری نشان داد که سطوح مختلف ملاس سیلاژ هایی با کیفیت بسیار خوب و خوب ایجاد کردند. در طی سیلو کردن، ماده خشک به طور معنی داری کاهش یافت (0.05˂p) و در سیلاژ های عمل آوری شده با ملاس، ماده خشک به طور معنی داری بیشتر از سایر سیلاژ ها بود (0.05˂p). در سیلاژ های تهیه شده، ph به وسیله ملاس، کاهش و با افزودن اوره، افزایش یافت. پایداری هوازی سیلاژ های مراحل رویشی و گلدهی به طور معنی داری بیشتر از مرحله خمیری شدن دانه بود (0.05˂p). در هر سه مرحله رویشی، گلدهی و خمیری شدن دانه، بیشترین میزان درصد ناپدیدی ماده خشک، بخش سریع تجزیه، پتانسیل تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر مربوط به سیلاژ های عمل آوری شده با ملاس بوده و بیشترین میزان بخش کند تجزیه مربوط به سیلاژ بدون افزودنی بود.