نقش ریسک ورشکستگی در توسعه تئوریک و بهبود عملکرد مدلهای ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی

با توجه به مبانی نظری موجود در خصوص توان اثرگذاری ریسک ورشکستگی بر سه جزء از مبانی طراحی مدل های ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیرعادی (فرض تداوم فعالیت، میزان محافظه کاری و سود حسابداری) در این پژوهش ضمن طراحی مجدد مدلهای پیش بینی عایدات غیر عادی و ارزشیابی مبتنی بر عایدات غیر عادی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995)، با لحاظ نمودن متغیر ریسک ورشکستگی، به مقایسه عملکرد مدلهای اولیه و تعدیل شده با استفاده از داده های ترکیبی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دو دوره تخمین 5 ساله (1382-1387) و 10 ساله (1382-1392) پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد لحاظ کردن ریسک ورشکستگی باعث بهبود قدرت مدلهای پیش بینی و ارزشیابی اولسون (1995) و فلتهام و اولسون (1995)  طی هر دو دوره تخمین 5 و 10 ساله می شود، اما به سبب افزایش شدید ارزشهای سهام در سالهای پایانی دوره ی تخمین 10 ساله (به خصوص سالهای 91 و 92) ، ارزشهای برآورد شده توسط مدل های اولیه و تعدیل شده  طی دوره تخمین 10 ساله به نحو معناداری پایین تر از ارزشهای واقعی بازار است.