مقایسه کارایی معیارهای ارزیابی عملکرد مبتنی بر تئوری فرامدرن پرتفوی در رتبه‏بندی پرتفوی‏های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه

هدف پژوهش حاضر رتبه‏بندی پرتفوی‏های انتخابی بر اساس مدل ماتریس شبکه با استفاده از معیارهای فرامدرن پرتفوی و بررسی میزان کارایی این معیارها به منظور شناسایی کارآمدترین معیار برای بازار سرمایه ایران است. بدین منظور معیارهای نسبت چشم انداز، سورتینو و امگا بر روی پرتفوی‏ها محاسبه و رتبه‏بندی‏های مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. از آنجا که آزمون‏های کولوگروف – اسمیرنوف و شاپیرو ویلک نرمال بودن توزیع پرتفوی‏های مدل شبکه را تایید نمی‏کند، با کمک آزمون‏های ناپارمتری اسپیرمن و فریدمن مشخص گردید که بین رتبه‏بندی‏های انجام شده همبستگی معناداری دیده نمی‏شود و رتبه‏بندی حاصل از معیارهای مذکور، تفاوت معناداری با هم ندارند. لذا جهت بررسی میزان کارایی معیارها، عملکرد پرتفوی‏های انتخابی براساس مدل شبکه، در یک دوره 5 ساله (از سال 87 تا91) ارزیابی شده و در یک دوره 2 سال (از سال 92 تا 93) نتایج این ارزیابی، بررسی گردید. بدین منظور ابتدا ضریب هبمستگی اسپیرمن بین رتبه‏بندی‏های اولیه و نتایج واقعی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با ایجاد دو پرتفوی ابتکاری، میزان کارایی رتبه‏بندی‏ها در تشخیص کلی رتبه واقعی و نیز رتبه‏های برتر مورد سنجش قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان می‏دهد معیار نسبت چشم انداز، بهترین کارایی را برای رتبه‏بندی پرتفوی‏ها نسبت به معیارهای سورتینو و امگا دارد.