ارایه مدل مناسب محاسبه نرخ بازگشت و سرریز سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه برای صنایع منتخب در ایران

در این پژوهش نرخ بازگشت تحقیق و توسعه و سر ریز تحقیق و توسعه در 7 صنعت شیمیایی، فرآورده‌های نفتی، فلزات اساسی، رایانه و الکترونیک، مواد دارویی، خودرو، سیمان مبتنی بر داده‌های حاصله طی سالهای 1378-1385 به کمک ارایه یک مدل ریاضی بر مبنای تابع تولید کاب داگلاس، مورد بررسی و کنکاش قرار گرفته است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در صنایع مذکور، شدت r&d به عنوان یک متغیر توضیحی، دارای همبستگی بالایی با رشد بهره وری کل عوامل تولید (tfp) است. نرخ تخمینی مجموع بازگشت r&d و سرریز های آن حدود 13-23 درصد بدست آمده است، لذا نتایج نشان می دهد که مجموع نرخ بازگشت تحقیق و توسعه و سرریزهای r&d در ایران بسیار پایین تر از کشورهای توسعه یافته است، همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، اثر سرریز r&d بر رشد بهره‌وری در صنایع مذکور بسیار کمتر از اقتصادهای پیشرفته است. لذا برای سرعت بخشیدن به رشد اقتصاد کشور در کنار توجه به رشد مخارج r&d، تعمیق و گسترش اثرات سرریزهای r&d بین صنایع داخلی از جمله سیاست های مهمی است که می باید در اسناد بالا دستی و برنامه های توسعه جمهوری اسلامی ایران بطور جدی مورد توجه قرار گیرد