آزمون رویکرد مهندسی مالی در توان اندازه گیری درماندگی و ورشکستگی شرکت ها

چهار رویکرد عمده در تحلیلهای مالی ، قابل تعریف است. رویکرد سنتی ، فراسنتی، مدرن و فرامدرن. در نظریه بدیع منظومه تاب آوری کسب و کارها، در اندازه گیری ریسکهای مالی و یا غیر از آن ، فضایی فراهم می آید تا با جامع نگری و نیز در نظر گرفتن حاکمیت پارادایم اقتضایی، امکان سنجش شاخص های مالی و غیر از آن به شکل موردی و یا جامع ، فراهم آید.از داده های آماری شرکت های بورسی در دوره ی زمانی 1390 الی 1398 استفاده شد. در این پژوهش با استفاده از روش های مختلفی مبتنی بر ابزارهای نوآورانه مالی،توان این ابزارها در برآورد درماندگی مالی، دیدگاههای سنتی ، فراسنتی،مدرن و فرامدرن به مقایسه گذاشته میشود. در نهایت مشخص شد که روش مهندسی مالی با تکیه بر نظریه منظومه تاب آوری کسب وکارها در تعیین درماندگی مالی، از نوسان برآورد کاسته و بر دقت برآورد درماندگی مالی می افزایند. البته باید در کنار روش های نوین، همواره به روش های سنتی به عنوان شاخص هایی برای تعیین میزان حدودی درماندگی مالی و در جهت مقایسه توجه داشت.

examining the financial engineering approach’s ability in measuring financial distress

four major approaches to financial analysis can be defined. traditional, ultra traditional, modern and postmodern approach. in the novel theory of business resilience system, in measuring financial risks or otherwise, conditions are provided that by comprehensiveness and also considering the rule of contingency paradigm, the possibility of measuring financial indicators and other cases on a case by case basis. or comprehensive, be provided. or comprehensive, be provided. statistical data of listed companies in the period 1390 to 1398 were used. in this study, using different methods based on innovative financial instruments, the power of these instruments in estimating financial distress, traditional, ultra traditional, modern and postmodern perspectives are compared. finally, it was found that the financial engineering method, relying on the theory of business resilience system in determining financial distress, reduces the fluctuation of the estimate and increases the accuracy of the estimate of financial distress. of course, along with new methods, traditional methods should always be considered as indicators to determine the extent of financial distress and for comparison.