رابطه پرتفوی سود دیدگان و زیان دیدگان بر پایه نرخ نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی با سودهای مومنتوم و معکوس

تحقیقات متعددی اثبات کرده‌اند که در افق‌های زمانی متفاوت کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت بازده سهام عملکرد متفاوتی دارند. دو استراتژی مهم و پرکاربرد در بین تحلیلگران، مدیران پرتفوی و سایر سرمایه‌گذاران در بازارهای سرمایه حال حاضر دنیا استراتژی معکوس و استراتژی مومنتوم می‌باشند. در هردوی این استراتژی‌ها که دقیقاً در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، سعی می‌شود که با استفاده از عملکرد گذشته، عملکرد آتی را پیش‌بینی و بازدهی اضافی ایجاد نمایند. هدف اصلی پژوهش تجربی حاضر تعیین تاثیر میانگین تفاضل بازده پرتفوی سود دیدگان و زیان دیدگان بر پایه نرخ نگهداری سهام توسط سرمایه‌گذاران نهادی با سودهای مومنتوم و معکوس می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش، شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است. داده‌های موردمطالعه این پژوهش سال‌های 1388 الی 1394بوده و رویکرد این پژوهش همبستگی1 و گرایش کاربردی2 و لحاظ تئوریک از نوع تحقیقات اثباتی و ازنظر استدلال از نوع استقرایی می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد که بازده پرتفوی برندگان با بازده پرتفوی بازندگان بر اساس اثر نسبت نگهداری سهامداران نهادی با سودهای مومنتوم رابطه ندارد. ازاین‌رو رابطه معنی‌دار بازده پرتفوی برندگان و بازندگان بر اساس نسبت نگهداری سهامداران نهادی با سودهای معکوس در دوره‌های یک‌ماهه و سه‌ماهه مشاهده گردید. لذا، نسبت نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی در دوره کوتاه‌مدت عامل موثری جهت تعیین تغییرات بازدهی مومنتوم و معکوس می‌باشد. بدین معنی نسبت بالای نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی می‌تواند موجب کسری/ مازاد عرضه و افزایش/کاهش قیمت‌ها شود و برعکس نسبت پایین نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی موجب مازاد/ کسری عرضه و کاهش/ افزایش قیمت‌ها می‌شود.