اثر عصاره‌ های آبی و هیدروالکلی گیاه گل ‌برنجاسف (achillea talagonica) بر اووسیست‌ های آیمریا ماکزیما (emeria maxima) در شرایط آزمایشگاهی

کوکسیدیوز یکی از پرهزینه‌ترین بیماری‌های انگلی در طیور است. گیاه گل برنجاسف یکی از گیاهانی است که با توجه به خواص مختلف آن، از زمان‌های قدیم برای درمان بیماری‌های انگلی به کار می‌رفته است. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر عصاره‌های آبی و هیدروالکلی این گیاه بر اووسیست‌های آیمریا ماکزیما در شرایط آزمایشگاهی است. اووسیست‌های استفاده شده در این پژوهش با به چالش کشیدن جوجه‌های گوشتی 14 روزه با 75000 اووسیست به دست آمد. برای به دست آوردن اووسیست اسپوروله، 9 گرم از نمونه مدفوع در بیکرومات پتاسیم دو درصد خیسانده شد و در دمای 27 درجه سانتی‌گراد به مدت 72 ساعت انکوبه گردید. اووسیست‌های به دست آمده در معرض غلظت‌های یک، دو و پنج درصد عصاره‌های آبی یا هیدروالکلی گیاه در دمای 25 تا 28 درجه سانتی‌گراد برای 48 ساعت قرار گرفتند. تعداد اووسیست‌های اسپوروله و غیراسپوروله در ساعت‌های 1، 12، 24 و 48 شمارش شدند. به منظور جلوگیری از هر گونه خطا، آزمایش سه بار تکرار شد. نتایج نشان داد که در مقایسه با کنترل، عصاره‌ها در همه غلظت‌ها قادر به کاهش تعداد اووسیست‌ها بودند )05/0(p<. میزان اثر مهاری ارتباط مستقیم با زمان داشت و این مهار به طور مداوم پس از ساعات 12، 24 و 48 افزایش یافته بود. همچنین نتایج نشان داد که عصاره هیدروالکلی اثر بهتری نسبت به عصاره آبی دارد، با این حال، مطالعات بیشتری برای نشان دادن اثرات این عصاره‌ها در مدل‌های حیوانی مورد نیاز است.