تغییرات پروفایل متابولیک گوساله ‌های هلشتاین متعاقب تجویز عضلانی دگزامتازون و ایزوفلوپردون

اختلالات متابولیکی یکی از مهم‌ترین عوارض جانبی گلوکوکورتیکوئیدهاست. در این پژوهش 10 راس گوساله به ظاهر سالم 8-6 ماهه نژاد هلشتاین به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به گروه اول دگزامتازون و به گروه دوم ایزوفلوپردون با دوز 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به‌صورت عضلانی در دو روز متوالی تزریق شد. نمونه‌های خون از دو گروه مورد مطالعه در روزهای صفر، 1، 2، 3، 5 و 7 اخذ و سرم‌ها جدا شد. میزان گلوکز، بتا-هیدروکسی بوتیریک اسید، اسیدهای چرب غیراستریفیه، کلسترول، تری‌گلیسرید و لیپوپروتئین‌های با چگالی زیاد، کم و بسیارکم در نمونه‌های سرم جمع‌آوری شده سنجش شد.. گلوکز به طور معنی‌داری پس از تزریق دو دوز دارو افزایش پیداکرد (05/0>p). ایزوفلوپردون نسبت به دگزامتازون غلظت گلوکز را به طور معنی‌دار و به مقدار بیشتری افزایش داد (05/0>p). غلظت سرمی بتا-هیدروکسی بوتیریک اسید و اسیدهای چرب غیراستریفیه نیز به طور معنی‌داری در گروه‌های دگزامتازون و ایزوفلوپردون افزایش یافت (05/0>p). سطح بتا-هیدروکسی بوتیریک اسید و اسیدهای چرب غیراستریفیه در سرم در گروه ایزوفلوپردون نسبت به گروه دگزامتازون به طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>p). سطح سرمی شاخص‌های لیپیدی نیز پس از تزریق دو دارو به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0>p) و غلظت لیپیدها متعاقب تزریق ایزوفلوپردون درمقایسه با دگزامتازون با افزایش بیشتری همراه بود. دگزامتازون و ایزوفلوپردون مسیرهای متابولیکی گوساله‌های هلشتاین را دچار تغییر می‌کنند که می‌تواند به‌عنوان بخشی از عوارض جانبی این داروها به شمار آید.