ارزیابی تاثیر دو روش همزمانسازی اوولاسیون، هیتسینک (Heatsynch) و آوسینک (Ovsynch) روی میزان آبستنی در گاوهای شیری

هدف از انجام این مطالعه ارزیابی تاثیر دو روش همزمانسازی اوولاسیون، هیتسینک و آوسینک، روی میزان آبستنی در گاوهای شیری بوده است. این مطالعه دریکی از گلههای بزرگ گاو شیری در استان اصفهان انجام شد. در کل 133 راس گاو شیری با روزهای شیردهی 200-50 روز در تجربه قرار داده شد. گاوها بهصورت تصادفی در سه گروه توزیع شدند گروه کنترل شامل 50 راس گاو بود. در مورد گاوهای این گروه از هیچ برنامه همزمانی خاصی استفاده نشد. این گاوها بعد از مشاهده علایم فحلی مطابق برنامه am/pm تلقیح میشدند ملاک فحلیابی، فحلی ایستا (standingheat) بود. گروه آوسینک (ovsynch) شامل 46 راس گاو بود. این گاوها با پروتکل آوسینک تحت درمان قرار میگرفتند. در روزهای 0 و 9 به میزان 10 میکروگرم آنالوگ gnrh و در روز 7 معادل 500 میکروگرم pgf2? بهصورت عضلانی دریافت میکردند و 20-16 ساعت بعد از gnrh دوم، تلقیح مصنوعی میشدند. گروه هیتسینک (heatsynch) شامل 37 راس گاو بود. این گاوها با پروتکل هیتسینک تحت درمان قرار گرفتند. در روز 0 به میزان 10 میکروگرم آنالوگ gnrh و 7 روز بعد از آن 500 میکروگرم pgf2? و 24 ساعت بعد یک میلیگرم استرادیول سیپیونات بهصورت عضلانی دریافت کردند. گاوهایی که بعد از تزریق استرادیول فحلی نشان دادند با روش am/pm تلقیح شدند آنهایی که فحلی نشان ندادند 48 ساعت بعد از تزریق استرادیول، تلقیح اجباری شدند (tai). تشخیص آبستنی بهوسیله سونوگرافی در روز 30 و با روش لمس رکتال بین روزهای 40 تا 45 بعد از تلقیح مصنوعی انجام شد. تفاوتهای مشاهده شده در میزان آبستنی در گروههای مختلف با روش chi-square مورد مقایسه قرار گرفت. اگرچه میزان آبستنی در گروه اوسینک نسبت به گروه هیتسینک و گروه شاهد بالاتر بود لیکن این اختلاف ازنظر آماری معنادار نیست (05/0 < p).