بررسی تاثیر پودر زنجبیل بر شاخصهای بیوشیمیایی کبدی، کلیوی و پانکراسی در موش صحرایی

زنجبیل ریشهی گیاه zingiber officinale است که فراوردههای دارویی آن بهصورت پودر، عصاره، قرص و تنتور در درمان بیماریهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. همچنان که زیادهروی در مصرف هر دارویی میتواند مشکلاتی را در بر داشته باشد، نیاز است که میزان مناسب زنجبیل نیز مانند هر داروی دیگری مشخص شود تا عوارض جانبی آن به حداقل کاهش یابد. کبد، کلیه و پانکراس از ارگانهای بسیار مهم بدن هستند که سلامت آنها حایز اهمیت است. به منظور مشخص شدن تاثیر دوزهای مختلف پودر زنجبیل بر ارگانهای مذکور، پس از گذشت دورههای زمانی 14 و 28 روز از تجویز خوراکی پودر زنجبیل - به میزان 45، 65 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم به 70 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار- از آنها خونگیری بهعمل آمد و میزان فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز (ast)، آلانینآمینوترانسفراز (alt)، آمیلاز و میزان اوره، کراتینین و بیلیروبین تام با استفاده از روشهای استاندارد مشخص شد. نتایج بهدست آمده از این تحقیق نشان داد که بین میانگین فعالیت ast در گروههای دریافتکنندهی پودر زنجبیل به میزان 65 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت 28 روز (گروههای b2 و b3) در مقایسه با گروه کنترل اختلاف آماری معنیدار وجود دارد (05/0 > p)؛ اما دیگر پارامترها در مقایسه با گروه کنترل اختلاف آماری معنیداری نشان ندادند (05/0 < p). از این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که مصرف خوراکی پودر زنجبیل حتی با دوز 100 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت 28 روز هیچگونه اثر جانبی بر کبد، کلیه و پانکراس ندارد.