بررسی پاسخ ایمنی هومورال ماهی قزل آلای رنگین کمان به دو نوع باکترین تهیه شده از استرپتوکوکوس اینیایی منطقه ای بروش الیزا

به منظور ارزیابی پاسخ ایمنی هومورال ماهی قزل آلای رنگین کمان علیه باکتری استرپتوکوکوس اینیایی، عامل سپتی سمی عفونی در ماهیهای قزل آلای رنگین کمان، دو نوع آنتی ژن حاصل از باکتری کشته شده با حرارت و کشته شده با فرمالین تهیه گردید. سپس 90 قطعه ماهی با میانگین وزنی 6/49 گرم (در 6 گروه 15 تایی) با سه روش تجویز شامل روش خوراکی (107 باکتری کشته شده به ازای هر قطعه ماهی)، روش غوطه ورسازی (107 باکتری کشته شده در هر میلی لیتر مایع غوطه ورسازی) ‌و روش تزریقی (107 باکتری کشته شده به ازای هر قطعه ماهی) در معرض آنتی ژنها قرار گرفتند. برای گروه شاهد از 15 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان که هیچگونه آنتی ژنی دریافت نکرده بودند، استفاده شد. پس از گذشت 30 روز از ایمن سازی، از محل ورید دمی ماهیها خون جمع آوری و سرم آنها جهت آزمایش مورد استفاده قرار گرفت. برای تعیین پاسخ ایمنی هومورال به آنتی ژنها از آزمایش الیزا استفاده گردید. نتایج آزمایشها نشان داد که در هر دو نوع آنتی ژن، استفاده از شیوه تزریقی بیشترین میزان پاسخ ایمنی هومورال را در پی داشت. تفاوت معنی داری بین میزان پاسخ ایمنی حاصله از هر دو نوع آنتی ژن به شیوه تزریقی مشاهده نشد (05/0p < ) ولی در روش غوطه ورسازی تجویز آنتی ژنها، تفاوت معنی داری با گروه شاهد مشاهده گردید. تجویز آنتی ژن کشته شده با حرارت به روش غوطه ورسازی پاسخ ایمنی هومورال بیشتری نسبت به تجویز آنتی ژن کشته شده با فرمالین به شیوه مشابه ایجاد نمود و در روش خوراکی تجویز هر دو نوع آنتی ژن تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نداشت. به طور کلی تجویز آنتی ژنهای کشته شده با حرارت و کشته شده با فرمالین به روشهای تزریقی و غوطه ورسازی پاسخ ایمنی بیشتری را نسبت به روش خوراکی ایجاد نمودند