اثر سطح پروتئین و نسبت ترئونین به لیزین در جیره بر ریخت‌شناسی و ترشح موسین در روده باریک جوجه‌های گوشتی

به منظور بررسی اثر سطح پروتئین و نسبت ترئونین به لیزین قابل هضم در جیره‌های بر پایه گندم بر ریخت‌شناسی و ترشح موسین در روده جوجه‌های گوشتی، 480 قطعه جوجه گوشتی نر راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار و 6 تکرار و به صورت آزمایش فاکتوریل 4×2 استفاده شد. هشت جیره آزمایشی با استفاده از چهار نسبت ترئونین به لیزین (0.55، 0.6، 0.7، 0.8) و دو سطح پروتئین قابل هضم استاندارد (17 و 18 درصد)، برای دوره 15 تا 35 روزگی تنظیم شد. نمونه‌گیری‌ها در سن 35 روزگی با دو پرنده از هر تکرار انجام شد. نسبت ترئونین به لیزین برابر با 0.8 در مقایسه با سایر نسبت‌ها، سبب افزایش طول پرزهای روده‌ای در هر سه قسمت روده باریک و افزایش سطح پرز در ایلئوم شد (0.05>p). کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش میانگین عمق کریپت در دئودنوم و ژژنوم شد (0.05>p). افزایش نسبت ترئونین به لیزین تا سطح 0.7، سبب افزایش ترشح موسین در ژژنوم شد (0.05>p). کاهش نسبت ترئونین به لیزین به سطح 0.55 سبب افزایش ویسکوزیته شیرابه هضمی در هر سه قسمت روده باریک شد (0.05>p). نسبت ترئونین به لیزین 0.7 باعث افزایش آنزیم فسفاتاز قلیایی در خون شد. در مقابل، کاهش سطح پروتئین جیره سبب کاهش سطح این آنزیم شد (0.05>p). با توجه به نتایج به نظر می‌رسد که نسبت ترئونین به لیزین مناسب در جیره‌های بر پایه گندم برای عمل‌کرد مناسب روده جوجه‌های گوشتی در محدوده 0.7 تا 0.8 بوده و با کاهش سطح پروتئین جیره، نسبت‌های بالاتر اهمیت بیشتری می‌یابد.