بررسی اثرات تجویز اپیدورال دیکلوفناک سدیم بر برخی از فراسنجه‌های هماتوبیوشیمیایی، علایم حیاتی، فعالیت الکتریکی قلب و بی دردی در گوسفند

این پژوهش برای بررسی بی‌دردی و اثرات جانبی دیکلوفناک سدیم به روش اپیدورال روی علایم حیاتی، فراسنجه های هماتوبیوشیمیای و مولفه های الکتروکاردیوگرافی در گوسفندان نژاد لری انجام شد. 18 راس گوسفند ماده غیر آبستن سالم (00.46±3.2 سال) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و لیدوکائین (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم)، دیکلوفناک سدیم (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) یا ترکیب لیدوکائین (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) - دیکلوفناک سدیم (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) را در فضای بین مهره یک و دو دمی دریافت کردند. زمان شروع بی‌حسی و طول مدت بی حسی در نواحی دنبه، مقعد، پرینه، فرج و ناحیه داخلی ران‌ها با تست سوزن بررسی شد. علایم حیاتی قبل و در زمان‌های 5، 15، 30، 45، 60، 90 و 120 دقیقه، پس از تزریق اپیدورال ثبت ‌شد، همچنین در زمان‌های 30، 60 و 120 دقیقه نوار قلبی، درصد اشباع اکسیژن شریانی و نمونه خون وریدی از تمام گوسفندان اخذ گردید. زمان شروع بی حسی و طول مدت زمان بی حسی در گروه دیکلوفناک سدیم نسبت به دو گروه دیگر به طور معنی داری به ترتیب طولانی تر و کوتاه تر بود (0.05< p). نتایج مطالعه حاضر نشان داد دیکلوفناک سدیم همراه با لیدوکائین کیفیت بی حسی اپیدورال در گوسفند را افزایش می دهد و اثر منفی روی مولفه های نوار قلبی و غلظت اکسیژن اشباع شریانی ندارد، اما موجب کاهش غلظت هماتوکریت، تعداد گلبول های قرمز و گلبول های سفید خون می‌شود، بنابراین به کارگیری دیکلوفناک سدیم در بی‌حسی اپیدورال توام با لیدوکائین یا منفرد در گوسفند توصیه نمی‌شود.