اثرات تجویز خوراکی نانوذره سلنیوم و سلنیت سدیم بر فراسنجه‌های خونی بزهای سانن آبستن کلون و غیرکلون و نتاج آن‌ها

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثرات تجویز خوراکی نانوذرات‌سلنیوم و سلنیت‌سدیم بر فراسنجه‌های خونی در بزهای سانن آبستن کلون و غیرکلون در دوره انتقالی و نتاج کلون و غیرکلون آن‌ها بود. 24 بز سانن آبستن به صورت تصادفی به گروه‌های 8 تایی (4 بز کلون و 4 غیرکلون) نانوسلنیوم، سلنیت‌سدیم و شاهد (آب‌مقطر) تقسیم شدند. مداخله روزانه به مدت 10 روز- از 21 روز پیش از زایمان- با دُز mg/kg 0.05 به صورت خوراکی انجام شد. نمونه‌برداری از خون به منظور ارزیابی فراسنجه‌های خونی و سطح سرمی سلنیوم به صورت هفتگی از دو هفته پیش از زایمان تا دو هفته پس از آن انجام شد. نتایج نشان‌دهنده افزایش بیشتر سطح سلنیوم سلنیوم در بزها و بزغاله‌های متولدشده از آن‌ها، در گروه نانوسلنیوم نسبت به سلنیت‌سدیم بود. بر اساس نتایج به‌دست آمده، میزان هماتوکریت در روز زایمان و wbc، نوتروفیل‌ها و لنفوسیت‌ها در روزهای زایمان و هفتم پس از زایمان در تیمارها افزایش یافتند و نسبت به شاهد، اختلاف معنی‌دار داشتند (p<0.05)، در مقایسه بین تیمارها، افزایش تمامی متغیرها در گروه نانوسلنیوم نسبت به سلنیت‌سدیم معنی‌دار بود (p<0.05). در پژوهش حاضر بین میانگین متغیرها در بزهای کلون و غیرکلون اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد؛ بر این اساس می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تجویز خوراکی نانوسلنیوم در دوره انتقالی نسبت به سلنیت سدیم، موجب افزایش موثرتر هماتوکریت، wbc، نوتروفیل‌ها و لنفوسیت‌ها در بزهای سانن در حوالی زایمان و در بزغاله‌های متولدشده از آن‌ها در هفته نخست زندگی می‌شود، همچنین کلون‌سازی تغییری در تابلوی خونی بزهای سانن در حوالی زایمان و نتاج آن‌ها ایجاد نمی‌کند.