بررسی رخداد فلوئوروزیس بالینی در جمعیت گوسفندان حومه کارخانه آلومینیوم اراک

برای بررسی رخداد مسمومیت مزمن با فلوئور در گوسفندان حومه کارخانه آلومینیوم اراک از 100 راس گوسفند زیر 2 سال و بالای 2 سال از فواصل 1 تا 10 کیلومتری کارخانه و 2 گروه کنترل در فواصل 30 و 300 کیلومتری کارخانه نمونه خون در چهار فصل سال اخذ شد. از مواد غذایی مصرفی شامل علوفه دستی و مرتعی دام ها و همچنین از منابع آب مصرفی آن ها در این محدوده، نمونه گیری صورت گرفت. میزان فلوئور پلاسما و جیره های مصرفی با روش الکترود یون گزین و نمونه های آب با روش یون کروماتوگرافی اندازه گیری شدند. میانگین میزان فلوئور در پلاسمای گوسفندان مبتلا به ضایعات دندانی 1.98±3.15 قسمت در میلیون و به طور معنی داری بیشتر از هر دو گروه کنترل (ppm 0.13±0.39) بود (0.001=p). تفاوت معنی‌داری در میزان فلوئور پلاسما بین دو گروه نابالغ و بالغ مشاهده نشد (0.49=p). میزان فلوئور پلاسمای گوسفندان در شعاع کمتر از 10کیلومتر از کارخانه، نسبت به گروه های کنترل بالاتر و اختلاف معنی داری داشت (0.001=p). در مقایسه چهار فصل سال، گوسفندان در پاییز (ppm 0.35±6.39) بیشترین میزان فلوئور پلاسما را نسبت به فصول دیگر داشتند (0.001=p). در بررسی منابع مختلف آب مصرفی گوسفندان، نهرها (ppm 0.31±0.89) بیشترین میزان فلوئور و اختلاف معنی داری با سایر منابع آبی داشتند (0.001=p). در بررسی مواد غذایی مصرفی گوسفندان، علوفه مرتعی (ppm 34.5±121.3) نسبت به علوفه دستی و خریداری شده از سوی دامداران (ppm 2.6±13.03)، میزان فلوئور بسیار بیشتری داشت (0.001=p). بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه، مسمومیت مزمن با فلوئورتا شعاع 10 کیلومتری کارخانه آلومینیوم اراک در گله های گوسفند مشاهده می‌شود و به نظر می رسد علوفه مرتعی آلوده در این منطقه مهم ترین نقش را در بروز مسمومیت در دام ها دارد.