بررسی مقایسه‌ای اثر کیتوزان و کیتوزان به همراه هیالورونیک اسید روی التیام زخم در موش صحرایی

مهندسی بافت روش جدیدی برای جایگزینی اجزای بافت تخریب شده به وسیله پلیمرهای زیست تخریب پذیر است. در مطالعه حاضر از داربست کیتوزان استفاده شد تا در حضور اسیدهیالورونیک (ha) تاثیر آن روی التیام زخم در موش صحرایی ارزیابی شود. به این منظور 60 سر موش صحرایی تهیه و به سه گروه تقسیم شدند. بعد از آماده‌سازی جراحی، پوست ناحیه‌ی ستون فقرات هر حیوان به صورت تمام ضخامت با پانچ پوستی برداشته شد. گروه یک به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد، در گروه دو از کیتوزان و در گروه سه از کیتوزان همراه با اسید هیالورونیک استفاده شد. زخم‌های تجربی از منظر ماکروسکوپی و هیستوپاتولوژی ارزیابی شد. نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که مساحت زخم در روز دوم در گروه کیتوزان + ha به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل کمتر بوده است، همچنین مساحت زخم در روز چهاردهم در گروه‌های کیتوزان و کیتوزان + ha به طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل بوده است. نتایج بافت‌شناسی بهبود روند ترمیم در گروه‌های کیتوزان و کیتوزان همراه با اسیدهیالورونیک نسبت به گروه کنترل را نشان می‌دهد که در این بین ترمیم در گروه کیتوزان + ha بهتر از گروه کیتوزان بود. در کل با توجه به نتایج به-دست آمده داربست کیتوزان به همراه اسیدهیالورونیک سبب تسریع بسته شدن زخم می‌شود.