ارزیابی آزمایش الایزای خانگی برای تشخیص آنتی بادی ضد اوستروس اویس در گوسفند

استروس اویس مگسی با پراکندگی جهانی است. لاروهای زئونوتیک آن یکی از عوامل مهم میاز در انسان و گوسفند است. این مطالعه برای اولین بار در ایران و به ‌منظور ارزیابی الایزا برای تشخیص آلودگی استروس اویس در گوسفندان منطقه با استفاده از آنتی ژن های پیکری (s) و دفعی_ترشحی (es) لاروهای مرحله دوم و سوم (2l، 3 l) انگل انجام گرفت. آنتی ژن های پیکری و دفعی ترشحی لاروهای انگل به ترتیب با اولتراسونیک هموژنیزه کردن لاروها و نیز کشت آنها در محیط rpmi-1640به دست آمد. پس از تعیین رقت‌های مناسب آنتی‌ژن‌ها، کنژوگه و سرم، به طور کلی تعداد 71 نمونه سرم مثبت و 61 سرم منفی ( از بره های داخلی) به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج آن با نتایج بررسی کشتارگاهی مقایسه گردیدند. نتایج رقت های مناسب آنتی ژن های 2 sl و 3sl به ترتیب (1:46) و (1:30)، رقت گنژوگه و سرم های مثبت و منفی نیز به ترتیب (1:8000) و (1:10) درحالی‌که رقت 3esl، 2esl به ترتیب (1:9) و (1:6) و رقت کنژوگه و سرم های مثبت منفی (1:4000) و (1:5) تعیین گردید. حساسیت، ویژگی آزمایش با 2 sl و 3sl به ترتیب 90.1 و 89.1 درصد، و نیز 54.9 و 96.9 درصد بود؛ درحالی‌که با 2esl و 3esl به ترتیب 74.6، 93.8 و نیز 74.6، 73.4 درصد به دست آمد. ارزش پیش گویی مثبت و منفی آزمایش الایزا با 2 sl و 3sl به ترتیب 90.1، 95.1 و 89.1، 66 درصد بود؛ درصورتی‌که با 2esl و 3esl به ترتیب93.0، 75.7 و 76.9، 72.3 درصد به دست آمد. نتایج به دست آمده نشان داد که l2 این انگل حساسیت بالاتری در آزمون الایزا نسبت به l3دارد، علاوه بر این آنتی ژن های پیکری l2 کارایی بهتری از آنتی ژن های دفعی ترشحی آن دارد؛ بنابراین می توان از آنتی ژن های آن در تشخیص سرولوژیک و مطالعات اپیدمیولوژی آلودگی گوسفندان به استروس اویس استفاده کرد.