تنظیم روشی کارآمد برای کشت انفرادی جنین های گوسفند در مقایسه با روش مرسوم کشت گروهی

کشت آزمایشگاهی زیگوت ها و جنین های لقاح یافته در آزمایشگاه یکی از مراحل اصلی تولید جنین آزمایشگاهی است که تاثیر عمده ای بر کمیت و کیفیت جنین ها دارد. کشت انفرادی رویان در چندین زمینه پژوهشی و عملی اهمیت خاصی دارد. مطالعه حاضر با هدف تنظیم روشی مناسب برای کشت انفرادی جنین های گوسفند انجام شد. تخمدان گوسفندان در کشتارگاه جمع آوری شدند و پس از طی مراحل بلوغ تخمک و لقاح آزمایشگاهی، زیگوت های احتمالی به صورت دسته های 6 تایی در قطره های 20 میکرولیتری و انفرادی در قطره های 10 و 20 میکرولیتری محیط کشت قرار داده شدند. در آزمایش دیگر تاثیر 5 یا 10 درصد سرم (fbs) اضافه شده در روز سوم به قطرات 10 میکرولیتری حاوی یک جنین بر تکامل جنین های گوسفند، ارزیابی شد. تعویض محیط تا روز 7 انجام نشد. تحلیل آماری داده ها نشان داد که میزان تسهیم زیگوت ها در روز سوم، تعداد کلی بلاستوسیست ها، تعداد بلاستوسیست های اولیه، متسع و تفریخ شده در روز 6 در هر دو آزمایش تفاوت معنی داری میان گروه های مورد مطالعه نداشت؛ ولی در روز 7 تعداد کلی بلاستوسیست ها در کشت انفرادی در قطرات 10 میکرولیتری بیش از کشت گروهی بود و در آزمایش دوم، در گروه 10 درصد سرم در مقایسه با 5 درصد سرم، تعداد کلی بلاستوسیست ها به طور معنی دار بیشتر و تعداد بلاستوسیست های اولیه به طور معنی دار کمتر بود. در مجموع چنین به نظر می رسد کشت انفرادی جنین های گوسفند در قطرات 10 میکرولیتری بدون نیاز به تعویض و تازه سازی محیط کشت تا روز 7 و فقط با اضافه کردن 10 درصد سرم در روز 3 نتایج قابل قبولی از نظر میزان تشکیل بلاستوسیست دارد.