ارتباط بین پلی‌مورفیسم ژن بتا دیفنسین و تغییرات پروتئین‌های فاز حاد و لوکوگرام در گاو شیری مبتلا به اندومتریت بالینی

بتا دیفنسین تولید شده در رحم، نقش مهمی در ایمنی ذاتی رحم گاو برای پاکسازی عفونت، رفع التهاب و کمک به جمع شدن طبیعی اندومتر پس از زایش دارد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر پلی‌مورفیسم ژن بتا دیفنسین بر تغییرات فاکتورهای مختلفی همچون پروتئین‌های فاز حاد و لوکوگرام پیش و پس از درمان در گاوهای شیری مبتلا به اندومتریت صورت گرفت. تعداد 51 راس گاو شیری مبتلا به اندومتریت بالینی در زمان انجام تست پاکیزگی رحم (30 تا40 روز پس از زایش) انتخاب شدند. پس از تایید اندومتریت بالینی، گاوها به دنبال اقدامات درمانی، مجددا دو هفته بعد ارزیابی بالینی شدند. در هر دو زمان نمونه‌گیری شامل خون کامل (حاوی ماده ضد انعقاد) و خون بدون ماده ضد انعقاد به منظور جدا سازی سرم، انجام شد. آزمایش های مربوط و همچنین ژنوتایپینگ گاوها بر اساس ژن بتا دیفنسین به روش pcr rflp انجام گرفت، در نتیجه موتاسیون نقطه‌ای c به t در ناحیه 2239 ژن مورد نظر سه ژنوتیپ متفاوت cc، ct و tt مشاهده شد. با مقایسه تغییرات سرم آمیلوئید آ (قبل و پس از درمان) بر اساس حضور آلل t در ژن β-defensin مشاهده شد که پس از درمان، گاوهای دارای آلل t در مقایسه با گاوهای فاقد آلل t، افزایش سرم آمیلوئید آ را بیشتر نشان دادند، که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (0.04=p). در مورد تغییرات سایر فاکتورهای هماتولوژیک، اختلاف آماری معنی‌داری بین ژنوتیپ‌ها و آلل‌های مختلف مشاهده نشد.